![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/43/PBT_chemica_struc.svg/langpl-640px-PBT_chemica_struc.svg.png&w=640&q=50)
Poli(tereftalan butylenu)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Poli(tereftalan butylenu) (PBT) – polimer z grupy poliestrów, otrzymywany na drodze polikondensacji z tereftalanu dimetylowego i glikolu butylenowego; podstawa jednego z termoplastycznych tworzyw sztucznych.
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||
Monomery |
kwas tereftalowy i glikol butylenowy | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Struktura meru |
-[-C(O)-C6H4-C(O)O-(CH2)4-O-]- | ||||||||||||
| |||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
Na rynek został wprowadzony po raz pierwszy przez firmę Ticona pod nazwą Celanex.
Stosowany jest w przemyśle elektronicznym jako warstwa izolacyjna. Dzięki temu, że jest wysoce krystaliczny i po wtrysku do formy kurczy się w bardzo małym stopniu, jest stosowany do produkcji precyzyjnych kształtek, stosowanych w np: przełącznikach elektrycznych. Można go stosować w temperaturze do 150 °C. Produkuje się z niego również precyzyjne elementy aparatury medycznej i w mieszaninie z pleksiglasem elementy samochodów i sprzętu AGD.