Piędź – dawna miara długości, określana jako odległość między końcami kciuka i palca środkowego (lub małego) rozwartej dłoni[1][2].
W dawnej Polsce jej wartość, zróżnicowana lokalnie, wynosiła w zależności od regionu:
- 1 piędź = 1/3 łokcia ≈ 19,8 cm lub
- 1 piędź = 3/4 stopy ≈ 22,3 cm[3]