Ukształtowało się wraz z nadejściem islamu (XIV–XV w.)[6]. Pismo jawi zostało w dużej mierze wyparte przez alfabet łaciński, zyskujący na znaczeniu od XVII wieku. W pewnym zakresie zachowało się w sułtanacie Brunei i w Malezji, lecz nie ma charakteru prymarnego[1]. Bywa wykorzystywane w niektórych publikacjach[6]. W Brunei pismo jawi uchodzi za element tożsamości narodowej i jego użycie obowiązuje w przestrzeni publicznej (na znakach drogowych, billboardach i szyldach)[7]. Dodatkowo ma stosunkowo silną pozycję wśród ludności malajskiej w południowej Tajlandii[8].
Najwcześniejszym przykładem użycia pisma jawi jest XIV-wieczna inskrypcja z Terengganu. Najstarsze dokumenty w piśmie jawi to dwa listy sułtana Ternate, zaadresowane do króla Portugalii (1520–1521)[1][9].
Obecnie jest jednych z dwóch oficjalnych systemów pisma w Brunei i Malezji. Pozostaje również w użyciu w regionie Pattani w Tajlandii oraz w stanie Kelantan w Malezji.
Annabel Teh Gallop.Two letters in Maguindanao.„Asian and African studies blog”,2014-06-26.The British Library Board.[dostęp 2022-09-10].[zarchiwizowane z adresu2022-09-10].(ang.).brak numeru strony
MukulSaxena:Lifestyle Diglossia and Mobile: Ethnography of Multilingual Interaction. W:Xu Xiaoge (red.):Handbook of Research on Human Social Interaction in the Age of Mobile Devices.Hershey:IGI Global,2016,s.49–60,seria:Advances in Human and Social Aspects of Technology. DOI: 10.4018/978-1-5225-0469-6.ch003. ISBN978-1-5225-0469-6. ISBN978-1-5225-0470-2. OCLC952185211.(ang.).
Clemens L.Voorhoeve:Contact-induced change in the non-Austronesian languages in the north Moluccas, Indonesia. W:Tom Dutton, Darrell T. Tryon (red.):Language Contact and Change in the Austronesian World.Berlin–New York:Walter de Gruyter,1994,s.649–674,seria:Trends in Linguistics: Studies and Monographs 77. DOI: 10.1515/9783110883091.649. ISBN978-3-11-088309-1. OCLC853258768.(ang.).