![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0c/Bamboo_with_Batak_script.jpg/640px-Bamboo_with_Batak_script.jpg&w=640&q=50)
Pismo batackie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Pismo batackie (indonez. surat Batak) – abugida tradycyjnie używana do zapisu języków batackich na północnej Sumatrze. W tradycyjnej kulturze Bataków znajomość pisma była ograniczona do kapłanów, zwanych datu i wykorzystywana głównie do zapisywania tekstów magicznych oraz kalendarzy. Po przybyciu na Sumatrę misjonarzy europejskich w drugiej połowie XIX w. przez pewien czas nadal wykorzystywano tę formę pisma, wraz z alfabetem łacińskim w szkołach do nauczania religii chrześcijańskiej, lecz po pierwszej wojnie światowej pismo przestało być powszechnie używane. Obecnie służy głównie jako motyw zdobniczy.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0c/Bamboo_with_Batak_script.jpg/320px-Bamboo_with_Batak_script.jpg)
Pismo batackie prawdopodobnie wywodzi się ze starożytnego indyjskiego pisma brahmi poprzez późniejszą wersję pallawa i kawi. Zapisywane jest od strony prawej do lewej. Podobnie jak w przypadku innych indyjskich alfabetów sylabicznych, każdy znak spółgłoskowy zawiera inherentną samogłoskę „a”. Inne samogłoski zapisywane są za pomocą znaków diakrytycznych, w języku Bataków Toba zwanych pangolat.
Pismo batackie jest nauczane w szkołach, aczkolwiek w uproszczonej formie[1].
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f9/Dairi_batak.png/220px-Dairi_batak.png)