Peng Dehuai
chiński dowódca, marszałek ChRL / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Peng Dehuai?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Peng Dehuai (ur. 24 października 1898, zm. 29 listopada 1974) – chiński dowódca wojskowy i polityk komunistyczny, marszałek ChRL.
Ta osoba nosi chińskie nazwisko Peng. |
marszałek (元帥) | |||
Data i miejsce urodzenia |
24 października 1898 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||
Przebieg służby | |||
Lata służby |
1916–1959 | ||
Siły zbrojne |
Narodowa Armia Rewolucyjna | ||
Jednostki | |||
Stanowiska |
wojskowe:
państwowe:
| ||
Główne wojny i bitwy |
ekspedycja północna, | ||
Odznaczenia | |||
|
Data i miejsce urodzenia |
24 października 1898 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||
Wiceprzewodniczący Centralnej Komisji Wojskowej Komunistycznej Partii Chin | |||
Okres |
od sierpnia 1945 | ||
Przynależność polityczna | |||
Wicepremier Chińskiej Republiki Ludowej | |||
Okres |
od 28 września 1954 | ||
Przynależność polityczna | |||
Minister Obrony Narodowej Chińskiej Republiki Ludowej | |||
Okres |
od 28 września 1954 | ||
Przynależność polityczna | |||
Następca | |||
|
Imię chińskie | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
|
Początkowo żołnierz armii Kuomintangu, a po buncie przeciwko polityce Czang Kaj-szeka i wstąpieniu w 1928 roku do Komunistycznej Partii Chin – Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej. Jeden z głównych dowódców sił komunistycznych podczas wojny z Japonią i wojny domowej z lat 1946–1949.
Podczas wojny koreańskiej dowódca Chińskich Ochotników Ludowych. Pełnił funkcję ministra obrony i wicepremiera, a od 1954 roku wchodził w skład Biura Politycznego Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Chin. Zwolennik rozbudowy i unowocześnienia chińskiej armii, w oparciu o wzorce radzieckie. W 1955 roku został mianowany jednym z dziesięciu marszałków ChRL[1].
Usunięty ze wszystkich zajmowanych stanowisk w 1959 roku za krytykę „wielkiego skoku”. Po rozpoczęciu rewolucji kulturalnej szkalowany przez hunwejbinów i tymczasowo aresztowany. Stopniowo stan jego zdrowia pogarszał się; zmarł w 1974. Zrehabilitowany pośmiertnie 22 grudnia 1978 roku[2].