Patrick Dewaere
francuski aktor i kompozytor Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
francuski aktor i kompozytor Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Patrick Dewaere, właśc. Jean-Marie Patrick Bourdeaux[1] (ur. 26 stycznia 1947 w Saint-Brieuc, zm. 16 lipca 1982 w Paryżu[2]) – francuski aktor i kompozytor. Sześciokrotnie nominowany do nagrody Césara[3].
 | |
| Imię i nazwisko |
Jean-Marie Patrick Bourdeaux |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
26 stycznia 1947 |
| Data i miejsce śmierci |
16 lipca 1982 |
| Zawód |
aktor, kompozytor |
| Współmałżonek |
Sotha |
| Lata aktywności |
1965-1982 |
 | |
| Strona internetowa | |
Urodził się jako trzeci z sześciorga dzieci francuskiej aktorki Madeleine 'Mado' Maurin[4]. Miał czworo braci: Jean-Pierre’a (ur. 18 lipca 1941, zm. 15 sierpnia 1996), Yves’a-Marie (ur. 19 kwietnia 1944, zm. 2000), Dominique (ur. 1 kwietnia 1949), Jeana-François (ur. 1957) i jedną siostrę Marie-Veronique (ur. 1960)[5]. W dzieciństwie padł ofiarą czynów pedofilskich, a trauma z tym związana pozostała z nim do końca życia[6].
Zadebiutował na ekranie w wieku czterech lat pod pseudonimem Patrick Maurin w komediodramacie Pan Fabre (Monsieur Fabre, 1951). Kiedy miał pięć lat, trafił na scenę Comédie-Caumartin w sztuce Henrika Ibsena Dom lalki (1952). Stał się obiektem drwin ze strony szkolnych kolegów, co spowodowało izolację we wczesnym wieku. Kiedy miał 10 lat, pojawił się w komedii Gene’a Kelly’ego Szczęśliwa droga (The Happy Road, 1957).
W 1968 wstąpił do trupy teatralnej Café de la Gare[7], wtedy zdecydował się przyjąć nazwisko panieńskie swojej babki – Dewaere. Zwrócił na siebie uwagę rolą przestępcy Pierrota w anarchicznym komediodramacie Bertranda Bliera Jaja (Les Valseuses, 1974). Był sześciokrotnie nominowany do nagrody Cezara; za rolę Lefevre, zastępcy Verjeata w dramacie kryminalnym Powodzenia, stary! (Adieu Poulet, 1975), jako Marc w dramacie Najlepszym sposobem na pieszo (La Meilleure façon de marcher, 1976), za postać sędziego Fayarda w dramacie kryminalnym Sędzia Fayard, zwany Szeryfem (Le Juge Fayard dit Le Shériff, 1977), jako neurotyczny sprzedawca Franck Poupart w dramacie Czarna seria (Série noire, 1979), jako zwolniony z więzienia Bruno Calgagni, który poszukuje pracy i próbuje rozpocząć nowe życie w dramacie Zły syn (Un mauvais fils, 1980) oraz za kreację ojczyma Rémi w dramacie Ojczym (Beau-père, 1981).
Jego krótka kariera zakończyła się tragicznie i wciąż w tajemniczych okolicznościach. Niedługo po premierze czarnej komedii Raj dla wszystkich (Paradis pour tous, 1982) u boku Jacques’a Dutronca, w której jego bohater popełnia samobójstwo, aktor 16 lipca 1982 odebrał sobie życie, strzelając do siebie z karabinu we własnym domu[8]. W tym czasie otrzymał propozycję od Claude’a Leloucha zagrania w filmie Édith i Marcel (Édith et Marcel, 1983). Szokujące, niewytłumaczalne do końca dla przyjaciół, fanów i rodziny samobójstwo Dewaere’a, stało się przedmiotem pełnometrażowego dokumentu francuskiego Patrick Dewaere (1992), który został pokazany na festiwalu filmowym w Cannes. W 1983 we Francji powstała nagroda im. Patricka Dewaere’a. W 2005 francuski piosenkarz Raphaël napisał utwór pt. „Chanson pour Patrick Dewaere”.
W latach 1968–1979 był żonaty z aktorką Sothą. Z nieformalnego związku z Miou-Miou miał córkę Angèle Herry-Leclerc (ur. 13 sierpnia 1974). W 1980 poślubił Élisabeth Malvinę Chalier, z którą miał córkę Lolę (ur. 4 grudnia 1979).
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
