Pastiglia
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Pastiglia – technika zdobnicza stosowana w meblarstwie włoskim w XV- XVII wieku[1][2]. Polegała na naklejaniu do drewnianego podłoża tkaniny, którą następnie pokrywano za pomocą pędzla gęstą masą. Masa składała się z mieszaniny gipsu i kleju. Następnie za pomocą niewielkich metalowych matryc wyciskano wzór na wilgotnym podłożu; zastosowanie wielu matryc pozwalało osiągnąć złożony efekt końcowy. Po całkowitym wyschnięciu pasty wykonywano drobne szczegóły za pomocą noża. Na końcu całość była malowana lub pokrywana cienkimi blaszkami różnych metali, w przypadku drogich mebli było to złoto. Wykonane w ten sposób zdobienie było lekko wypukłe.