Park Narodowy Padjelanta
park narodowy w Szwecji / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Park Narodowy Padjelanta (szw. Padjelanta nationalpark) – park narodowy, największy w Szwecji i jeden z największych w Europie. Jest położony na terenie gminy Jokkmokk, w regionie Norrbotten. Park utworzono w 1962 roku, a w 1996 wraz z położonymi w pobliżu parkami narodowymi Sarek, Muddus i Stora Sjöfallet trafił na listę światowego dziedzictwa UNESCO jako obszar Laponia. Na zachodzie granicę parku wyznacza granica państwowa z Norwegią. Po norweskiej stronie leży Park Narodowy Rago.
![]() |
Ten artykuł od 2016-07 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
park narodowy | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Położenie | |||
Data utworzenia | |||
Powierzchnia |
1984 km² | ||
![]() | |||
| |||
Strona internetowa |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e1/Padjelanta_National_Park_-_PICT0099.jpg/640px-Padjelanta_National_Park_-_PICT0099.jpg)
Nazwa parku wywodzi się ze słowa Badjelánnda, które w języku lule oznacza wyżynę bądź teren górski, co znajduje odzwierciedlenie w rzeczywistości, gdyż znaczna część parku leży powyżej granicy drzew. Obecnie na terenie parku znajdują się 3 wsie Lapończyków – Duorbun, Jåhkågasska oraz Sirges. Ich mieszkańcy wypasają renifery na łąkach parku.
Park chroni głównie płaskowyż otaczający jeziora Vastenjaure i Virihaure, którego pojedyncze szczyty sięgają 1850 m n.p.m.[1] W rezultacie krajobraz parku jest dość płaski, szczególnie w porównaniu z alpejskim charakterem Parku Narodowego Sarek, położonego na wschód od Padjelanta. Pomimo pozornego ubóstwa przyrodniczego, liczba gatunków roślin jest zaskakująco wysoka: na terenie Parku Narodowego Padjelanta stwierdzono 413 gatunków roślin[1], co jest rekordowym wynikiem na szwedzkich fieldach[2].
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4d/Virihaure_from_staloluokta.jpg/640px-Virihaure_from_staloluokta.jpg)
Spośród ssaków na terenie parku można spotkać m.in. niedźwiedzia brunatnego, rysia, lisa polarnego i rosomaka. Z ptaków sowę śnieżną, sokoła białozora i gęś małą.[1]
Na teren parku można dostać się łodzią z Ritsem przez jezioro Akkajaure lub w czasie letnich miesięcy samolotem do stacji badawczej Staloluokta.
Przez teren parku przebiega znany szlak turystyczny zwany Padjelantaleden (Szlak Padjelanta). Szlak ma 160 km długości i jego punkty końcowe leżą w Kvikkjokk na południowym wschodzie i w Vaisaluokta lub Änonjalme poniżej szczytu Áhkká na północy.
Niektóre źródła[3] podają, że południowo-wschodnia zatoka jeziora Rissájávrre jest szwedzkim biegunem niedostępności. Droga położona najbliżej tego punktu znajduje się w odległości 47 km. Izolacja tego miejsca jest częściowo iluzją, gdyż szlak Padjelantaleden przebiega w odległości mniej niż 5 km od tego punktu.