cmentarz w Paryżu Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Père-Lachaise (fr.Cimetière du Père-Lachaise) – największy i najsławniejszy cmentarz paryski, założony w 1804 roku w ogrodach przylegających do willi Mont-Louis, podarowanej przez Ludwika XIV swojemu spowiednikowi, Père Lachaise (ojcu Lachaise), francuskiemu jezuicie, François de Lachaise.
Na tę stronę wskazuje przekierowanie z „Père Lachaise”. Zobacz też: Père Lachaise – stacja paryskiego metra.
Większość polskich grobów na Cmentarzu Pere-Lachaise już nie istnieje.
Na Cmentarzu Père-Lachaise spoczywają także ci, którzy zmarli przed otwarciem cmentarza: Jean de La Fontaine i Molier, ich prochy kazał tu przenieść Napoleon Bonaparte w celu swego rodzaju "promocji" cmentarza. Do najstarszych zidentyfikowanych grobów należą: Piotra Abelarda i jego ukochanej Heloizy (XII wiek) przeniesione w 1817 roku. Ściana Komunardów (północno-wschodnia część cmentarza) upamiętnia 147 rozstrzelanych uczestników Komuny Paryskiej.
Na cmentarzu leży obecnie ok. miliona osób, a na jego powierzchni znajduje się około 100 tysięcy grobów, w tym prochy wielu Polaków.
Marian Kałuski.Francja" Polacy w Paryżu.„pro POLONICUM – Polnijne pismo patriotyczne o polskich znakach pamięci na Obczyźnie”.5,s.44,luty2007.ISSN1661-7061.