Outplacement
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Outplacement – program wsparcia w poszukiwaniu nowej pracy dla pracowników zwalnianych przez firmy grupowo lub indywidualnie. Termin „outplacement” pochodzi z języka angielskiego (pierwsze programy outplacementu były realizowane w USA i w Wielkiej Brytanii – patrz HISTORIA). W języku polskim próbowano tłumaczyć „outplacement” na „zwolnienia monitorowane”, ale termin ten nie przyjął się powszechnie i dzisiaj nie jest stosowany ani w literaturze fachowej tematu, ani na rynku komercyjnym. W dokumentach formalnych (np.: ustawach) outplacement bywa określany „programem aktywizacji zawodowej dla osób, u których doszło do rozwiązania stosunku pracy z przyczyn leżących po stronie zakładu pracy”, tj. na rzecz pracowników będących w stanie rozwiązania umowy o pracę lub zagrożonych wypowiedzeniem. Definicje outplacementu wskazują również, że jest to „uczenie profesjonalistów, jak dawać sobie radę z utratą pracy”[1].
Zgodnie z Ustawą o promocji zatrudnienia[2] pracodawca, który zamierza zwolnić co najmniej 50 pracowników w ciągu 3 miesięcy, zobowiązany jest do zorganizowania zwalnianym osobom programu pomocy oraz zgłosić to odpowiednim instytucjom. Program ten może być realizowany przez urząd pracy, agencje zatrudnienia lub wyspecjalizowane firmy.
Komercyjne programy outplacement są finansowane przez pracodawcę lub w porozumieniu pracodawcy z odpowiednimi jednostkami. Celem prowadzonego programu outplacement jest skrócenie okresu poszukiwań nowej pracy i pomoc w znalezieniu jak najlepszej nowej pracy dla danej osoby[3].
Outplacement może obejmować: doradztwo psychologiczne, doradztwo zawodowe, pomoc w szukaniu nowego miejsca pracy, określenie optymalnej ścieżki rozwoju zawodowego i osobistego, finansowanie szkoleń, kursów doszkalających, doradztwo w zakresie rozpoczęcia własnej działalności gospodarczej, pomoc w przeprowadzce do nowego miejsca zamieszkania.