Otężałkowate
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Otężałkowate, cibotiowate (Cibotiaceae) – monotypowa rodzina paproci z rzędu olbrzymkowców (Cyatheales). Obejmuje jeden rodzaj otężałka[4], cibotium[5] (Cibotium Kaulf.) z około 11 gatunkami. Należą tu paprocie naziemne występujące we wschodniej Azji, na Hawajach oraz w Ameryce Środkowej. Wyróżniają się wśród innych przedstawicieli rzędu osobliwą budową zarodników oraz liczbą chromosomów wynoszącą x=68[6].
Cibotium menziesii | |||
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Klasa | |||
Podklasa | |||
Rząd | |||
Rodzina |
otężałkowate | ||
Nazwa systematyczna | |||
Cibotiaceae Korall in. A. Smith et al., Taxon 55: 712. 21 Sep 2006[3] | |||
Typ nomenklatoryczny | |||
Cibotium Kaulf. (1820)[3] | |||
|
Włoski pokrywające te rośliny były tradycyjnie wykorzystywane na Archipelagu Malajskim do tamowania krwotoków zewnętrznych. W XIX wieku ich zastosowanie zostało szeroko spopularyzowane, wykorzystywane były powszechnie w Europie np. podczas zabiegów operacyjnych. Owłosione kłącza Cibotium barometz docierające z Azji do Europy przez wieki uznawane były za tajemnicze roślinozwierzęta (Agnus scythicus)[7].