Order Montesy
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Order Montesy, Order Najświętszej Maryi Panny z Montesy, daw. Zakon z Montesa – założony został w 1319 roku przez króla Aragonii Jakuba II, początkowo jako zakon rycerski, później nadawany przez władców hiszpańskich jako order za zasługi dla korony lub państwa.
.jpg){kind=icon} Awers (rysunek z 1820) | |
 Baretka |
Celem króla było niedopuszczenie do przejęcia majątku templariuszy przez obce zakony i uzyskanie kontroli nad tym majątkiem.
Siedzibą nowego zakonu był dawny zamek templariuszy w gminie Montesa. Zakon przyjął regułę Kalatrawy i znajdował się pod duchowym przewodnictwem opactwa cysterskiego Santas Creus w Katalonii. Jego reguła została zatwierdzona przez papieża już w 1317 roku, ale faktycznie zakon został zorganizowany w 2 lata później. Pierwszymi jego członkami było 10 rycerzy z zakonu Kalatrawy na czele z mistrzem, również wywodzącym się z Kalatrawy.
Zakon z Montesy rozwijał się szybko. W 1317 roku do zakonu przeszli rycerze z zakonu mercedariuszy, a w 1400 roku przyłączony został zakon św. Jerzego z Alfamy.
Rycerze noszą biały strój zakonny (płaszcz) z czerwonym prostym krzyżem.
Symbolem zakonu do 1400 roku był krzyż Kalatrawy w kolorze czarnym, później wzbogacony w czerwony krzyż grecki zakonu z Alfamy.
W 1587 roku zakon został wcielony do korony aragońskiej.
Obecnym wielkim mistrzem jest Filip VI Burbon, król Hiszpanii.
