Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Opus – format stratnej kompresji dźwięku, przystosowany do kodowania zarówno mowy, jak i muzyki. Charakteryzuje się małym opóźnieniem (typowo 10-20 ms), najwyższą (w momencie wprowadzenia) jakością kompresji dźwięku oraz możliwością płynnej zmiany stopnia kompresji w dowolnej chwili. Używa algorytmów SILK (ze Skype) oraz CELT. Stosowanym formatem plików jest opus.
![]() | |
![]() | |
Rozszerzenia pliku |
|
---|---|
Typ MIME |
|
Producent | |
Data opracowania |
2012-09-11 |
Ostatnia wersja |
1.5.2 |
Typ |
audio |
Otwarty format? |
tak |
Strona internetowa |
Charakterystyczną cechą formatu jest maksymalna częstotliwość próbkowania równa 48 kHz. Jest to uzasadnione fizjologią ludzkiego słuchu[2].
Opus jest kodekiem audio wymaganym przez standard WebRTC[3] oraz jest formatem otwartym i bezpłatnym[1].
Obsługa strumieni dźwięku Opus jest dostępna w filmach, np. dla systemu Windows w pakiecie LAV Fiters 0.51.3. Kontener Matroska obsługuje ten format dźwięku eksperymentalnie[4]. W wersji beta 1.1 enkodera Opus znacznie poprawiono kompresję dźwięku przestrzennego dzięki uwzględnieniu maskowania głośników[5][6].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.