Oktawa (akustyka)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Oktawa – w akustyce jest to relacja dwóch dźwięków o stosunku częstotliwości akustycznych 2:1.
Ten artykuł od 2010-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
![]() |
Ten artykuł dotyczy akustyki. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa. |
Pojęcia oktawa używa także do określenia pasma częstotliwości, którego górna i dolna granica pozostają w stosunku 2:1; oktawę stanowią trzy kolejne tercje. W tym przypadku definiuje się trzy częstotliwości charakterystyczne dla pasma oktawy:
– częstotliwość dolna,
– częstotliwość środkowa,
– częstotliwość górna,
które pozostają w następujących zależnościach:
Zakres dźwięków słyszalnych został podzielony na jedenaście oktaw o częstotliwościach środkowych odpowiednio[1]:
Nr oktawy | |||
---|---|---|---|
1 | 11,3 Hz | 16 Hz | 22,6 Hz |
2 | 22,3 Hz | 31,5 Hz[2] | 44,5 Hz |
3 | 44,5 Hz | 63 Hz[2] | 89,1 Hz |
4 | 88,4 Hz | 125 Hz | 177 Hz |
5 | 177 Hz | 250 Hz | 354 Hz |
6 | 354 Hz | 500 Hz | 707 Hz |
7 | 707 Hz | 1000 Hz | 1414 Hz |
8 | 1414 Hz | 2000 Hz | 2828 Hz |
9 | 2828 Hz | 4000 Hz | 5657 Hz |
10 | 5657 Hz | 8000 Hz | 11314 Hz |
11 | 11314 Hz | 16000 Hz | 22627 Hz |
Korzystając z powyższych wzorów można obliczyć, że najniższa oktawa o częstotliwości środkowej 16 Hz rozciąga się od 11,3 Hz, a najwyższa o częstotliwości środkowej 16 kHz – do częstotliwości 22,6 kHz.
Względna szerokość pasma oktawowego wynosi 70,7% częstotliwości środkowej każdej oktawy.
Na potrzeby analizy infradźwięków i ultradźwięków używa się także podziału na oktawy poniżej i powyżej pasma słyszalnego, budowane w oparciu o ten sam schemat.