Okręty zaopatrzeniowe typu Wichita
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Okręty zaopatrzeniowe typu Wichita – typ siedmiu amerykańskich okrętów zaopatrzeniowych, zbudowanych dla United States Navy w latach 60. i 70. XX wieku.
USS „Wichita” (AOR-1) | |||
Kraj budowy | |||
---|---|---|---|
Użytkownicy | |||
Stocznia |
General Dynamics, Quincy | ||
Wejście do służby |
1969-1976 | ||
Wycofanie |
1993-1996 | ||
Zbudowane okręty |
7 | ||
Okręty w służbie |
0 | ||
Dane taktyczno-techniczne[1] | |||
Wyporność |
14 048 t (standardowa) | ||
Długość |
200,6 m | ||
Szerokość |
29,3 m | ||
Zanurzenie |
10,1 m | ||
Napęd |
2 turbiny parowe, 2 śruby | ||
Prędkość |
20 węzłów | ||
Załoga |
420, w tym: | ||
Uzbrojenie |
początkowo: | ||
Wyposażenie lotnicze |
2 śmigłowce CH-46 Sea Knight | ||
|
Okręty budowane były w stoczniach General Dynamics Quincy Shipbuilding Division w Quincy (6 jednostek) oraz National Steel and Shipbuilding Company w San Diego (1 okręt)[2].
Typ Wichita zaprojektowany został z myślą o wspieraniu grup bojowych lotniskowców ZOP typu Essex. Ze względu na specyfikę działań były to okręty mniejsze od pełniących analogiczną rolę w grupach lotniskowców uderzeniowych jednostek typu Sacramento. Okręty typu Wichita rozwijały także mniejszą prędkość i potrzebowały mniejszej załogi, co przekładało się na niższe koszty eksploatacji[1].
Jednostki rozpoczęły służbę w latach 1969-1976[2]. Zarówno podczas wojny wietnamskiej jak i po niej, gdy ze względu na cięcia w budżecie zbrojeniowym ze służby wycofano typ Essex, okręty zaopatrzeniowe typu Wichita wykorzystywano do zaopatrywania grup lotniskowców uderzeniowych. Dały się w związku z tym zauważyć problemy wynikające z ich ograniczonej prędkości i niedostatecznej ładowności[1]. Kolejna fala cięć budżetowych na początku lat 90. była przyczyną wycofania okrętów w latach 1993-1996[2].
Okręty mogły przewozić 26 880 000 l paliwa (zarówno okrętowego jak i lotniczego), posiadały 1883 m³ przestrzeni ładunkowej do przewozu amunicji, 1741 m³ do przewozu innych materiałów stałych oraz 425 m³ chłodni. Jednostki były początkowo uzbrojone w cztery podwójne armaty kal. 76,2 mm. Na początku lat 80. zostały przezbrojone w dwa systemy Phalanx CIWS oraz wyrzutnię rakietowych pocisków przeciwlotniczych Sea Sparrow. Na pokładzie okrętów znajdowały się lądowiska dla dwóch śmigłowców CH-46 Sea Knight[1].