Ogród rozkoszy ziemskich (film)
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ogród rozkoszy ziemskich – melodramat erotyczny z 2003 w reżyserii Lecha Majewskiego, koprodukcja polsko-brytyjsko-włoska zrealizowana na podstawie własnej powieści Metafizyka.
 | |
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji |
2003 |
| Data premiery |
12 marca 2004 |
| Kraj produkcji | |
| Język |
angielski |
| Czas trwania |
105 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | |
| Główne role |
Claudine Spiteri |
| Muzyka | |
| Zdjęcia | |
| Scenografia |
Susanna Codognato |
| Kostiumy |
Catherine Buyse |
| Montaż |
Eliot Ems |
| Produkcja |
Methaphysics Ltd (Londyn) |
| Dystrybucja | |
Fabuła filmu skupia się wokół romansu, który rozkwita między inżynierem Chrisem a historyczką sztuki Claudią (Claudine Spiteri), którzy już po pierwszym spotkaniu pożądają siebie nawzajem. Wkrótce jednak u Claudi stwierdza się nieuleczalną chorobę. Clauda spędza ostatnie dni z Chrisem w Wenecji, na tle budynków i murali stworzonych przez jej ulubionego artystę, Hieronima Boscha, autora tryptyku Ogród rozkoszy ziemskich[1].
Ogród rozkoszy ziemskich został pozytywnie przyjęty przez anglojęzycznych krytyków. Tim Lucas z magazynu „Sight & Sound” stwierdził, że „Handycam stworzył swoje pierwsze arcydzieło. Nakręcony w całości jedną kamerą Sony PD100, trzymaną w różnych momentach przez reżysera lub jednego z dwóch głównych bohaterów, Ogród rozkoszy ziemskich jest rodzajem tryptyku”. Jakkolwiek Lucas zauważył, że Majewski nakręcił wariant filmu Śmierć w Wenecji (1970) Luchina Viscontiego, zdaniem recenzenta miejsce akcji „zakorzenia egzystencję pary w zewnętrznej rzeczywistości, w świecie wody i sztuki renesansowej”, a nie w śmierci wszystkich zainteresowanych z powodu epidemii[2]. W bardziej sceptycznej recenzji na łamach „The New York Timesa” Nathan Lee pisał, że muzykalność Majewskiego „jest widoczna w świeżym i żywotnym przepływie obrazów”, choć całość osłabiają „słaby słuch do dialogów i nijakość tematu”[3].
Ágnes Pethő w analizie filmu dla pisma „Screen” dowodziła, że film Majewskiego stanowi dla polskiego reżysera „rodzaj filozoficzno-lirycznej spowiedzi i stylizowanego, refleksyjnego manifestu artystycznego na wzór Ośmiu i pół [1963] Felliniego”[4]. Użycie przez reżysera ruchomej kamery umożliwiło „fuzję sztuki i ciał z kamerą wideo, za pomocą której są one pokazywane w nieustającej symbiozie”[5].
Reżyser filmu został uhonorowany na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych Nagrodą Fundacji Górnictwa Naftowego i Gazownictwa im. Ignacego Łukasiewicza za „propagowanie polskiej kultury za granicą”[6].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
