Odznaka Szybowcowa

Odznaka szybowcowa FAI – międzynarodowe odznaczenie cywilne przyznawane szybownikom za dokonania w sporcie szybowcowym. Obecnie wyróżnia się trzy kategorie tego odznaczenia, przyznawane za różne osiągnięcia. Odznaka ma postać trzech białych mewek szybowcowych na niebieskim tle, otoczonych wieńcem odpowiedniego koloru.

Współczesna Srebrna Odznaka Szybowcowa

Współczesna Złota Odznaka Szybowcowa

Współczesna Diamentowa Odznaka Szybowcowa

Odznaki Szybowcowe FAI[1]

• Srebrna odznaka szybowcowa
  • przelot długości 50 km w linii prostej od punktu wyczepienia,
  • przewyższenie 1000 m,
  • lot o długotrwałości co najmniej 5 godzin.

• Złota odznaka szybowcowa
  • przelot długości 300 km,
  • przewyższenie 3000 m,
  • lot o długotrwałości co najmniej 5 godzin.

• Diamentowa odznaka szybowcowa (w postaci dodatków do niższych kategorii; diamentów, po jednym za każde osiągnięcie)
  • za odległość – odległość przelotu o długości co najmniej 500 km,
  • za odległość przelotu docelowego – odległość przelotu docelowego po trasie docelowo-powrotnej lub po trójkącie o długości co najmniej 300 km,
  • za wysokość przewyższenia – przewyższenie wynoszące przynajmniej 5000 m.

Za wykonanie przelotów o długości 750 km, 1000 km, 1250 km, 1500 km, itd., FAI przewiduje dodatkowe wyróżnienia w postaci dyplomów i dodatkowych odznak, a za wybitne osiągnięcia i zasługi dla szybownictwa na świecie najwyższe wyróżnienie – Medal Lilienthala.

Odznaka w postaci trzech białych mewek na niebieskim tle bez otaczającego ich wieńca przyznawana jest po ukończeniu szkolenia podstawowego, uprawniającego do wykonywania lotów samodzielnych.

W Polsce, przed II wojną światową i początkowym okresie szkolenia szybowcowego po wojnie można było otrzymać "mewki" za osiągnięcie poszczególnych kategorii wyszkolenia szybowcowego:

• kat. A – jedna mewka na niebieskim tle.
  • Otrzymywano po ukończeniu szkolenia ze startem z lin gumowych, w niskich lotach po prostej tzw. "szurów".
• kat. B – dwie mewki na niebieskim tle.
  • Otrzymywano po uzyskaniu kat. A i po ukończeniu szkolenia ze startem z lin gumowych wraz z opanowaniem poprawnych zwrotów i zakrętów.
• kat. C – trzy mewki na niebieskim tle.
  • Otrzymywano po uzyskaniu kat. B i po ukończeniu szkolenia ze startem z lin gumowych wraz z opanowaniem lotów termicznych i zboczowych.
• kat. D – równoznaczna z otrzymaniem srebrnej odznaki.
  • Otrzymywano po uzyskaniu kat. C i po ukończeniu szkolenia z wykonaniem ustalonych programem wyczynów, akrobacji podstawowej, lotów bez widoczności i lotów holowanych za samolotem. Oznaczało to wówczas pełne wyszkolenie szybowcowe.

Przypisy

1. Szybownictwo – Odznaki Szybowcowe FAI. [w:] Kodeks Sportowy FAI [on-line]. Aeroklub Bielsko-Bialski (epba.pl). [dostęp 2016-05-11]. (pol.).

Bibliografia

• Almanach - Polskie Lotnictwo Sportowe. Kraków: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1987, s. 114. ISBN 83-03-01157-X. (pol.).
• Rozporządzenie Ministrów Komunikacji i Spraw Wojskowych z dnia 8 września 1937 r. wydane w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych o lotnictwie szybowcowym (szybownictwie) Dz.U. z 1937 r. nr 75, poz. 547

Linki zewnętrzne

• FAI Gliding Commission - IGC: Gliding Badges and Diplomas. [dostęp 2009-09-15]. (ang.).

• Dz.U. z 1937 r. nr 75, poz. 547