Loading AI tools
gatunek okrzemek Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Odontella aurita – gatunek okrzemek występujących w wodach morskich.
Widok od strony pasa obwodowego | |||
Systematyka[1] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Supergrupa | |||
Królestwo | |||
Gromada | |||
Klasa | |||
Podklasa |
Thalassiosirophycidae | ||
Rząd |
Eupodiscales | ||
Rodzina |
Odontellaceae | ||
Rodzaj |
Odontella | ||
Gatunek |
Odontella aurita | ||
Nazwa systematyczna | |||
Odontella aurita (Lyngb.) C.Agardh 1832 Agardh, C.A. (1832). Conspectus criticus diatomacearum. Part 4. pp. 49-66. Lundae : Literis Berlingianus. | |||
Synonimy | |||
|
Opisany po raz pierwszy z wybrzeży Hofmansgave (Fionia). Jest gatunkiem typowym rodzaju Odontella. Nazwa gatunkowa oznacza „uszata”[1].
W naturze tworzy proste lub zygzakowate kolonie, choć osobniki mogą występować też pojedynczo. Jednokomórkowe osobniki mają kształt dwubiegunowy. Okrywy od eliptyczno-lancetowatych do okrągłych o szerokości od 10 µm do 90 µm[2] i długości najczęściej od 15 µm do 30 µm[3]. Okrywy są wypukłe, a na ich biegunach położone są duże stożkowate rogi skierowane na zewnątrz. Z kolei w centrum okryw zwykle po dwa długie wyrostki labialne. U podstawy płaszcza wyraźne przewężenie, a jego brzeg jest szeroki i płaski. Ornamentacja pancerzyka wyraźna, a sam pancerzyk jest silnie skrzemieniały. Prążki z areolami rozłożone promieniście na okrywach i równolegle na pasie obwodowym. W odcinku 10-mikrometrowym jest ich zwykle 9-11 rzędów[2].
Zawiera duże ilości kwasu eikozapentaenowego (28% zapasów tłuszczy) i fukoksantyny (ponad 20 mgˑg−1 suchej masy). W warunkach eksperymentalnych z litra hodowli można uzyskać do prawie 80 mg fukoksantyny[3].
Gatunek morski. Występuje dość powszechnie w strefie litoralnej, rzadziej w planktonie pelagialu[2]. Gatunek kosmopolityczny[1]. W Bałtyku występuje powszechnie w Basenie Arkońskim[2]. W Morzu Wattów powoduje zakwity[4]. W Zatoce Helgolandzkiej zimą i wiosną jest jednym z liczniej występujących gatunków fitoplanktonu, ze szczytem liczebności między styczniem a kwietniem. W dłuższej skali jego populacja wykazuje cykl sześcioletni, przy czym w niektórych latach nie jest wykrywana[5].
Łańcuchy O. aurita są podłożem dla innych okrzemek[5].
Często pada ofiarą bruzdnicy Gyrodinium undulans, która pochłania ją na drodze fagocytozy, a następnie wysysa jej cytoplazmę przez areolę. Ponieważ w ten sposób organella takie jak chloroplasty pozostają wewnątrz pancerzyka, pozostałe szczątki są konsumowane przez mniejsze organizmy, np. bakterie[4]. Według badań z Zatoki Helgolandzkiej na jej demografię nie mają wpływu kluczowi planktonożercy tego regionu z rodziny Acartiidae, a głównym spasaczem oddziałującym na ten gatunek jest inny widłonóg – Temora longicornis. Dynamika populacji O. aurita poza tym zależy głównie od nasłonecznienia. Wieloletnie zmiany żyzności i temperatury wód zachodzące w drugiej połowie XX wieku nie mają większego wpływu na demografię tego gatunku, choć w latach 60. i 70. jego letnio-jesienny zanik nie był tak wyraźny, jak w późniejszym okresie[5].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.