Odnogi mózgu

Odnogi mózgu (crura cerebri) – struktury anatomiczne w obrębie śródmózgowia^[1] (ośrodkowy układ nerwowy).

Dolna część mózgowia człowieka: A: Thalamus, B: Mesencephalon, C: Pons, D: Medulla oblongata 1) Taenia choroidea (and lateral: Lamina affixa, Stria terminalis) 2) Thalamus, Pulvinar thalami 3) (Ventriculus tertius) 4) Glandula pinealis 5) Habenula 6) Stria medullaris 7) Colliculus superior 8) Brachium colliculi superioris 9) Colliculus inferior 10) Brachium colliculi inferioris 11) Corpus geniculatum mediale 12) Sulcus medianus 13) Pedunculus cerebellaris superior 14) Pedunculus cerebellaris inferior 15) Pedunculus cerebellaris medius 16) Tuberculum anterius thalami 17) Obex, Area postrema

Odnogi mózgu leżą na powierzchni brzusznej śródmózgowia. Zbudowane są z istoty białej, stanowiąc jej grube, parzyste pasma. Rozpoczynają się one przy górnym brzegu mostu, rozbiegając się pod kątem 70-80°. Przebiegając nad pasmami wzrokowymi, wnikają do półkul mózgu^[1].

Odnogi mózgu w dolnej części dzieli szczelina o grubości 2 mm. Natomiast wyżej leżą one dalej od siebie. Pomiędzy odnogami znajduje się dół międzykonarowy^[1].

Powierzchnia odnóg nie jest równa. Przebiegają na niej równolegle do siebie, ułożone podłużnie, płytkie bruzdy, które ograniczają pasma włókien nerwowych. W pewnych miejscach pokrywają je jeszcze włókna przebiegające poprzecznie^[1].

Przypisy

1. Budowa ogólna śródmózgowia. W: Adam Bochenek, Michał Reicher, Wiesław Łasiński, Józef Markowski, Olgierd Narkiewicz: Anatomia człowieka. T. IV: Układ Nerwowy Ośrodkowy. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2004, s. 219-220. ISBN 83-200-3449-3.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.