![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/af/Limonium_dendroides_air_layering.jpg/640px-Limonium_dendroides_air_layering.jpg&w=640&q=50)
Odkład powietrzny
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Odkład powietrzny (ang. air layering, marcotting) – odmiana techniki rozmnażania roślin przez odkład, polegająca na otoczeniu pędu rośliny matecznej substratem glebowym. W miejscu obłożenia pęd wytwarza korzenie, co umożliwia jego odcięcie i dalszy samodzielny wzrost. Technika odkładów powietrznych jest wykorzystywana w amatorskiej uprawie roślin[1].
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/af/Limonium_dendroides_air_layering.jpg/640px-Limonium_dendroides_air_layering.jpg)
Pierwotnie pęd umieszczano w glinianej doniczce tak aby przechodził zarówno przez otwór dolny, jak i górny. Na dno doniczki nasypywano warstwę piasku a na nią żyzną glebę. Doniczka była mocowana w lub utrzymywała się samodzielnie na sztywnym pędzie. Stałe utrzymywanie odpowiedniej wilgotności gleby prowadzi do wytworzenia korzeni w miejscu kontaktu z glebą. Ukorzenianie można dodatkowo stymulować poprzez wykonanie podłużnego nacięcia na pędzie. Lepsze efekty powoduje wąskie obrączkowanie oraz stosowanie substancji stymulujących rozwój korzeni[1].
Obecnie do przygotowania odkładów powietrznych stosuje się wilgotną watę, mchy z rodzaju torfowiec, torf. Podłoże takie owija się czarną folią ściśle w dolnej części pędu i luźno w jego części górnej. Po wytworzeniu korzeni pęd odcina się i wysadza do gruntu[1].