![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a0/Tetraamminediaquacopper%2528II%2529-3D-balls.png/640px-Tetraamminediaquacopper%2528II%2529-3D-balls.png&w=640&q=50)
Odczynnik Schweizera
związek chemiczny / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Odczynnik Schweizera – odczynnik chemiczny, roztwór wodorotlenku diakwatetraaminamiedzi(II) ([Cu(NH3)4(H2O)2](OH)2)·H2O, otrzymywany poprzez rozpuszczenie wodorotlenku miedzi w stężonym roztworze wodnym amoniaku. Stosowany jako rozpuszczalnik celulozy[1].
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a0/Tetraamminediaquacopper%28II%29-3D-balls.png/640px-Tetraamminediaquacopper%28II%29-3D-balls.png)
Wodorotlenek [Cu(NH3)4(H2O)2](OH)2 jest mocną zasadą[2]. Jego roztwór zawiera solwatowane kompleksowe jony tetraaminamiedzi(II) o wzorze [Cu(NH3)4(H2O)2]2+.
Odczynnik Schweizera przeprowadza do roztworu każdy rodzaj celulozy, nawet o największym stopniu polimeryzacji. Celuloza wytrąca się po zakwaszeniu roztworu. Zjawisko to wykorzystuje się przy produkcji sztucznego jedwabiu. Stosowany także jako odczynnik laboratoryjny, m.in. do analiz chemicznych oraz badań biologicznych i medycznych.
Właściwości substancji, nazwanej później odczynnikiem Schweizera, odkrył w 1857 r. Mathias Eduard Schweizer (1818–1860), profesor chemii na uniwersytecie w Zurychu[3].