Odczynnik Griessa
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Odczynnik Griessa (Grießa) – roztwór kwasu sulfanilowego i α-naftyloaminy w kwasie octowym. Stosowany w kolorymetrycznej analizie azotynów (jonów NO2−), z którymi daje barwnik azowy zabarwiający roztwór na kolor różowy lub – przy większych stężeniach azotynów – czerwony[1]. Zamiast rakotwórczej naftyloaminy stosować można (1-naftylo)etylenodiaminę[2][3]. Reakcja diazowania, będąca podstawą próby, została odkryta przez Petera Grießa (1829–1888)[3]. Przebieg reakcji (w wariancie z (1-naftylo)etylenodiaminą):
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/80/Griess_Test_Reaction.svg/640px-Griess_Test_Reaction.svg.png)
Maksimum absorpcji światła przez powstający związek diazowy wynosi ok. 540 nm[3][4]. W analizie przeszkadzają: Fe, Sb, Bi, Ce, Cr, Au, Ag i Hg[1].
Przygotowanie odczynnika:
0,1 grama α-naftyloaminy rozpuszcza się na gorąco w 20 cm3 wody. Powstały roztwór zlewa się znad osadu i dodaje do roztworu 0,5 grama kwasu sulfanilowego w 150 cm3 kwasu octowego[5].