Obiekt liniowy
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Obiekt liniowy – obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość[1].
|
Ten artykuł należy dopracować: przedstawiono sytuację tylko z polskiej perspektywy – artykuł powinien być przekrojowy. Pomóż go poprawić. |
Pojęcie obiektu budowlanego zostało zdefiniowane w Prawie budowlanym[1]. Wyodrębnienie tej grupy obiektów budowlanych jako odrębnego pojęcia zostało dokonane celem sprecyzowania pewnych specyficznych zapisów w przepisach prawa dotyczących tylko tej grupy, np. w kwestii pewnych procedur prawno–administracyjnych[uwaga 1], braku obowiązku umieszczenia tablicy informacyjnej[uwaga 2] itp. Zaliczenie obiektu liniowego do grupy obiektów budowlanych dokonane jest w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego[uwaga 3], a jego definicja znajduje się w art. 3 pkt 3a tej ustawy. Definicja ta oprócz zwartego wyżej określenia, że jest to obiekt, którego charakterystycznym parametrem jest długość, zawiera także wyliczenie podstawowych obiektów liniowych. Są to[1][2]:
- droga wraz ze zjazdami,
- linia kolejowa,
- wodociąg,
- kanał,
- gazociąg,
- ciepłociąg,
- rurociąg,
- linia i trakcja elektroenergetyczna,
- linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna,
- wał przeciwpowodziowy,
- kanalizacja kablowa[uwaga 4].
Pojęcie obiektu liniowego stosowane jest nie tylko w samej ustawie Prawo budowlane, ale również w przepisach wykonawczych wydanych z odpowiedniej delegacji ustawowej zawartej w tymże prawie[1]. Przykładowo rozporządzenie Ministra Rozwoju w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego, posługując się tym pojęciem, odnosi pewne specyficzne wymogi co do zakresu i formy projektu budowlanego dla obiektu liniowego, wynikające z jego specyfiki[3].
Obiekty liniowe mogą stać się barierą ekologiczną, powodując fragmentację siedlisk[4]