ORP Górnik
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
ORP Górnik – polski mały okręt rakietowy. Posiadał numer taktyczny 434. Był pierwszym okrętem typu Tarantul-I w Polskiej Marynarce Wojennej.
Jednostka bliźniacza ORP Metalowiec | |
Historia | |
Stocznia |
Stocznia Rzeczna, Rybińsk |
---|---|
![]() | |
Wejście do służby | |
Wycofanie ze służby | |
Los okrętu |
złomowany w 2011 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
pełna - 455 ton |
Długość |
56,90 m |
Szerokość |
10,20 m |
Zanurzenie |
2,20 m |
Napęd | |
2 turbiny gazowe, marszowe DM76 o mocy po 4000 KM każda oraz 2 turbiny gazowe, szczytowe PR77 o mocy po 12000 KM; napędzających 2 śruby napędowe | |
Prędkość |
43 węzłów |
Zasięg |
2200 mil morskich |
Uzbrojenie | |
2 wyrzutnie KT-138E rakieta woda/woda P-21 lub P-22 (kod NATO: SS-N-2C), 1 uniwersalna armata 76,2 mm AK-176M, 2 działka przeciwlotnicze kalibru 30mm AK-630M, 1 wyrzutnia MTU-4US rakiet przeciwlotniczych Strzała-2M | |
Załoga |
46 ludzi |
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/fd/Okr%C4%99ty-projektu-1241-sylwetka.jpg/640px-Okr%C4%99ty-projektu-1241-sylwetka.jpg)
Okręt został zaprojektowany w ZSRR w CMKB "Ałmaz" i zbudowany w Rybińskiej Stoczni Rzecznej. Jest to okręt projektu 1241RE 'Mołnia', w kodzie NATO: 'Tarantul-I'. Jest to eksportowa wersja projektu, a Polska była pierwszym odbiorcą tej wersji. Przybył do Gdyni 5 grudnia 1983, a polską banderę podniesiono 28 grudnia 1983 r. Matką chrzestną była Marianna Jóźwiak – wdowa po górniku kopalni „Wieczorek”[1]. Głównym zadaniem jednostki była ochrona wybrzeża od strony morza.
Okręt został wycofany ze służby 31 maja 2005 roku, po czym w 2009 roku przekazany Agencji Mienia Wojskowego. Po nieudanych próbach sprzedaży za granicę (według nieoficjalnych informacji, do Wietnamu), w 2011 roku został złomowany[2].