Loading AI tools
film kombinowany z 1975 w reżyserii Zbigniewa Rybczyńskiego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nowa książka – polski film kombinowany z 1975 roku w reżyserii Zbigniewa Rybczyńskiego. Eksperymentalne dzieło Rybczyńskiego ukazuje zwyczajny epizod z życia ludzkiego w różnych ujęciach z różnych punktów widzenia[1].
Gatunek |
film kombinowany |
---|---|
Rok produkcji |
1975 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania |
10 min |
Reżyseria | |
Scenariusz |
Zbigniew Rybczyński |
Muzyka | |
Zdjęcia |
Jerzy Zieliński |
Montaż |
Barbara Sarnocińska |
Produkcja |
Ryszard Okuński |
Wytwórnia |
W Nowej książce ekran projekcji jest podzielony na dziewięć części, które przedstawiają różne miejsca akcji fabuły. Główny bohater, chcąc dokonać zakupu nowej książki, wyrusza ze swojego mieszkania i przemierza wszystkie miejsca akcji uchwycone przez kamerę, spotykając po drodze bohaterów drugoplanowych, którzy udają się w podobną podróż i mają własne motywacje. O ile protagonista początkowo znajduje się w lewym rogu ekranu, pod koniec filmu wkracza do prawego dolnego rogu ekranu[2].
Realizator filmu, Zbigniew Rybczyński, był jednym z najbardziej znanych przedstawicieli polskiego nurtu awangardowego lat 70., Warsztatu Formy Filmowej[3]. Rybczyński stworzył Nową książkę w ramach współpracy ze studiem Se-ma-for. Rybczyński pieczołowicie rozrysował partyturę uwzględniającą przemieszczanie się głównych postaci, poddając całość obróbce laboratoryjnej[4].
Marek Hendrykowski ocenił film jako „niebywały majstersztyk młodego mistrza”, zwracając uwagę na pionierski charakter produkcji:
Zrealizować coś takiego w tamtych czasach, czyli w roku 1976 – bez komputera i bez kamer cyfrowych, na taśmie 35 mm, w najeżonych różnego rodzaju przeszkodami i niemożnościami warunkach zwykłej peerelowskiej produkcji – graniczyło z zupełnym nieprawdopodobieństwem. A jednak Zbigniew Rybczyński dopiął swego[5].
Rafał Syska uznał Nową książkę za „znakomity” polski przykład amplifikacji ekranów w kinie awangardowym, przypominający prace Stana Vanderbeeka[6]. Marcin Giżycki upatrywał inspiracji Nową książką w brytyjskim filmie Mike’a Figgisa Timecode (2000)[7].
Nowa książka, a także inny film nakręcony dla Se-ma-fora (Oj, nie mogę się zatrzymać, 1975), wywarły głębokie wrażenie na Grzegorzu Królikiewiczu, który zatrudnił Rybczyńskiego jako operatora filmowego przy Tańczącym jastrzębiu (1977)[8]. Tango (1980), również w reżyserii Rybczyńskiego, rozwijało koncepcję przyjętą właśnie w Nowej książce[4].
Rok | Festiwal/instytucja | Nagroda | Odbiorca[1] |
---|---|---|---|
1976 | Międzynarodowy Festiwal Filmów Krótkometrażowych w Oberhausen | Nagroda Główna | Zbigniew Rybczyński |
Krakowski Festiwal Filmowy | Brązowy Lajkonik w konkursie polskim | ||
1977 | Międzynarodowy Festiwal Filmów Krótkometrażowych w Huesce | Wyróżnienie | |
Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Melbourne | III Nagroda |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.