Loading AI tools
Nikołaj Osipowicz Abramow (ros. Николай Осипович Абрамов; ur. 1 grudnia?/13 grudnia 1897 w Jazaszu koło Czelabińska, zm. 27 lipca 1964 w Leningradzie) – radziecki kontradmirał[1], dowódca polskiej Marynarki Wojennej od sierpnia do grudnia 1945 roku.
 kontradmirał | |
| Data i miejsce urodzenia |
13 grudnia 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
27 lipca 1964 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1915–1960 |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
dowódca polskiej MW (1945) |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa, |
| Odznaczenia | |
     | |
Od 1915 służył w rosyjskiej marynarce wojennej, brał udział w I wojnie światowej.
Od 1917 członek Rosyjskiej Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej, uczestniczył w szturmie na Pałac Zimowy. Od 1918 w Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej, w 1919 walczył przeciwko Białej Armii. Absolwent kursów kadry dowódczej (1919), związkowej szkoły partyjnej (1921), politycznej szkoły marynarki wojennej (1924). Od 1924 pełnił służbę na okrętach Morskich Sił Morza Czarnego. W 1926 ukończył kursy przy Szkole Marynarki Wojennej. Od 1930 zastępca dowódcy krążownika, potem dowodził kilkoma niszczycielami. W 1933 ukończył Akademię Marynarki Wojennej[2].
Uczestniczył w wojnie domowej w Hiszpanii.
W latach 1939–1940 był zastępcą szefa sztabu Floty Czarnomorskiej. Od 1940 dowodził Flotyllą Dunajską. Od 1941 był dowódcą jednostki szkolnej Floty Czarnomorskiej[2].
W 1941 wziął udział w obronie Sewastopola, następnie w latach 1942–1944 był dowódcą bazy Floty Białomorskiej w Jokandze.
W końcu 1944 został skierowany do wyzwolonej Bułgarii jako zastępca przewodniczącego Sojuszniczej Komisji Kontrolnej do spraw morskich.
21 sierpnia 1945 przyjechał do Polski, a trzy dni później objął obowiązki dowódcy polskiej Marynarki Wojennej i sprawował je do 12 grudnia 1945[3]. Zajmował się organizacją struktur i zabezpieczeniem stoczni MW. 15 grudnia 1945 wyjechał do ZSRR[3].
Od lutego 1946 do stycznia 1948 był dowódcą oddziału okrętów szkolnych radzieckiej Floty Bałtyckiej, a w latach 1948–1960 jako przedstawiciel Dowódcy MW zajmował się przyjmowaniem okrętów do służby we flocie.
W maju 1960 został przeniesiony w stan spoczynku[3]. Kierował leningradzką sekcją weteranów wojny w Hiszpanii.
Zmarł 27 lipca 1964 i został pochowany na cmentarzu Nowowołkowskim w Leningradzie.
- Order Krzyża Grunwaldu III klasy – 14 grudnia 1945 „za wybitne zasługi w dziele organizacji Polskiej Marynarki Wojennej”[4]
- Order Lenina (1945)
- Order Czerwonego Sztandaru (czterokrotnie: 1939, 1941, 1944, 1949)
- Order Wojny Ojczyźnianej I stopnia (1944)
- broń osobista z dedykacją (1957)
- Order 9 września 1944 (bułgarski, 1947)
- Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej”
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
