Nagroda Goya dla najlepszego aktora drugoplanowego (hiszp. Premio Goya a la mejor interpretación masculina de reparto) – nagroda filmowa przyznawana od 1987 r. przez Hiszpańską Akademię Sztuki Filmowej.
| Przyznający | |
|---|---|
| Państwo | |
| Pierwsze rozdanie |
1987 |
| Strona internetowa | |
Dotychczasowym rekordzistą w tej kategorii z dwiema statuetkami jest Emilio Gutiérrez Caba.
Zwycięzcy i nominowani
1987–1990
1987: Miguel Rellán – Moja niania
- Agustín González – Mambru poszedł na wojnę
- Antonio Banderas – Matador
1988: Juan Echanove – Boskie słowa
- Agustín González – Moros y cristianos
- Pedro Ruiz – Moros y cristianos
1989: José Sazatornil – Oczekiwanie w niebie
- Ángel de Andrés López – Baton Rouge
- Jorge Sanz – El Lute 2
- Guillermo Montesinos – Kobiety na skraju załamania nerwowego
- José Luis Gómez – Wiosłując z wiatrem
1990: Adolfo Marsillach – Markiz Esquilache
- Enrique San Francisco – Kaczy taniec
- Fernando Guillén – Ciemna noc
- Juan Echanove – Lot gołębicy
- Juan Luis Galiardo – Lot gołębicy
- Manuel Huete – Lot gołębicy
1991–2000
1991: Gabino Diego – Aj, Carmela!
- Juan Echanove – Sama z tobą
- Francisco Rabal – Zwiąż mnie
1992: Juan Diego – Oniemiały król
- José Luis Gómez – Beltenebros
- Javier Gurruchaga – Oniemiały król
1993: Fernando Fernán Gómez – Belle époque
- Gabino Diego – Belle époque
- Enrique San Francisco – Orquesta Club Virginia
1994: Fernando Valverde – Cienie bitwy
- Juan Echanove – Moja bratnia dusza
- Javier Gurruchaga – Tirano Banderas
1995: Javier Bardem – Policzone dni
- Óscar Ladoire – Alegre ma non troppo
- Agustín González – Najgorsze lata naszego życia
1996: Luis Ciges – Jako w niebie, tak i na ziemi
- Fernando Guillén Cuervo – Usta do ust
- Federico Luppi – Prawo pogranicza
1997: Luis Cuenca – Dobre życie
- Jordi Mollà – Celestyna
- Mancho Novo – Celestyna
1998: José Sancho – Drżące ciało
- Antonio Valero – Kolor chmur
- Juan Jesús Valverde – Szczury
1999: Tony Leblanc – Torrente: Przygłupia ręka sprawiedliwości
- Agustín González – Dziadek
- Francisco Algora – Dzielnica
- Jorge Sanz – Dziewczyna marzeń
2000: Juan Diego – Paryż-Timbuktu
- Mario Gas – Amic/Amat
- José Coronado – Goya
- Álex Angulo – Umrzeć ze śmiechu
2001–2010
2001: Emilio Gutiérrez Caba – Kamienica w Madrycie
- Luis Cuenca – Dzieło
- Juan Diego – You’re the One
- Iñaki Miramón – You’re the One
2002: Emilio Gutiérrez Caba – Otwarte niebo
- Antonio Dechent – Intacto
- Gael García Bernal – Boskie jak diabli
- Eduard Fernández – Pieśń morza
2003: Luis Tosar – Poniedziałki w słońcu
- José Coronado – Sejf
- Carlos Hipólito – Historia pocałunku
- Alberto San Juan – Po drugiej stronie łóżka
2004: Eduard Fernández – W mieście
- José Luis Gómez – Cudowne światło
- Joan Dalmau – Żołnierze spod Salaminy
- Juan Diego – Torremolinos 73
2005: Celso Bugallo – W stronę morza
- Luis Varela – Zbrodnia ferpekcyjna
- Unax Ugalde – Hector
- Juan Diego – Siódmy dzień
- Javier Cámara – Życie ukryte w słowach
- Fernando Guillén – Otros días vendrán
- Enrique Villén – Ninette
2007: Antonio de la Torre – GranatowyPrawieCzarny
- Juan Diego Botto – Odejdź raz na zawsze
- Juan Echanove – Kapitan Alatriste
- Leonardo Sbaraglia – Salvador
2008: José Manuel Cervino – 13 róż
- Raúl Arévalo – Siedem stołów bilardowych
- Emilio Gutiérrez Caba – Wieża Suso
- Carlos Larrañaga – Niedzielne światło
- Julián Villagrán – Pod gwiazdami
- José Ángel Egido – Ślepe słoneczniki
- Fernando Tejero – Szef kuchni poleca
- José María Yazpik – Aurora i archanioł
- Antonio Resines – Cela 211
- Carlos Bardem – Cela 211
- Ricardo Darín – Taniec Wiktorii
2011–2020
2011: Karra Elejalde – Nawet deszcz
- Álex Angulo – Wielki Vázquez
- Sergi López – Czarny chleb
- Eduard Fernández – Biutiful
2012: Lluís Homar – Eva
- Raúl Arévalo – Kuzyni
- Juanjo Artero – Nie zazna spokoju, kto przeklęty
- Juan Diego – 17 godzin
2013[1]: Julián Villagrán – Operacja Expo
- Ewan McGregor – Niemożliwe
- Josep Maria Pou – Śnieżka
- Antonio de la Torre – Najeźdźca
2014[2]: Roberto Álamo – Wielka hiszpańska rodzina
- Carlos Bardem – Zakochany Skorpion
- Juan Diego Botto – Ismael
- Antonio de la Torre – Wielka hiszpańska rodzina
2015[3]: Karra Elejalde – Jak zostać Baskiem
- Eduard Fernández – 9 mil
- Antonio de la Torre – Stare grzechy mają długie cienie
- José Sacristán – Magical Girl
2016[4]: Javier Cámara – Truman
- Felipe García Vélez – Nic w zamian
- Manolo Solo – B
- Tim Robbins – Cudowny dzień
2017[5]: Manolo Solo – Za późno na gniew
- Karra Elejalde – 100 metrów
- Javier Gutiérrez – Drzewko oliwne
- Javier Pereira – Niech Bóg nam wybaczy
2018[6]: David Verdaguer – Lato 1993
- José Mota – Abrakadabra
- Bill Nighy – Księgarnia z marzeniami
- Antonio de la Torre – Autor
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.