![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a1/Cavalier.fortifications.Arras.png/640px-Cavalier.fortifications.Arras.png&w=640&q=50)
Nadszaniec
(fortification) / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Nadszaniec (kawalier) – w fortyfikacji nowożytnej wewnętrzny nasyp w narożniku umocnień ziemnych (wewnątrz dzieła fortyfikacyjnego) od strony przeciwnika, górujący nad wałem zewnętrznym[1]. Budowany jako bateria (do ustawienia dział) najczęściej na środku bastionu, w szyi bastionu w środku kurtyny lub na dziełach fortyfikacji zewnętrznych, będący dodatkowym stanowiskiem ogniowym[2]. Stanowił osłonę dla dział, kanonierów i strzelców[3].
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a1/Cavalier.fortifications.Arras.png/320px-Cavalier.fortifications.Arras.png)
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/31/Zamosc_Bastion_VII_13.jpg/640px-Zamosc_Bastion_VII_13.jpg)
Przykładem są dwa nadszańce zachowane w Zamościu, w formie potężnych gmachów ceglano-kamiennych, służących za działobitnie. Zostały wzniesione przy bastionach w latach 1825-1830 według projektu gen. J. Malletskiego w stylu surowej, klasycyzującej architektury francuskiej.