![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/7d/Magnet_4.jpg/640px-Magnet_4.jpg&w=640&q=50)
Nadprzewodnictwo
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Nadprzewodnictwo – stan materiału polegający na zerowej rezystancji, jest osiągany w niektórych materiałach w niskiej temperaturze[1].
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/7d/Magnet_4.jpg/640px-Magnet_4.jpg)
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/63/Superconducting_magnet._The_effect_of_a_constant_magnetic_field.jpg/640px-Superconducting_magnet._The_effect_of_a_constant_magnetic_field.jpg)
Nadprzewodnictwo zostało wykryte w 1911 przez Kamerlingha Onnesa[2]. Jest to zjawisko kwantowe, niemożliwe do wyjaśnienia na gruncie fizyki klasycznej. Poza zerową rezystancją inną ważną cechą nadprzewodników jest wypychanie ze swej objętości pola magnetycznego (efekt Meissnera).
Nadprzewodnictwo jest obserwowane w różnorodnych materiałach: niektórych pierwiastkach (na przykład w cynie, rtęci i ołowiu), stopach, ceramikach tlenkowych czy materiałach organicznych.