![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/ed/NGC_6881_HST.jpg/640px-NGC_6881_HST.jpg&w=640&q=50)
NGC 6881
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
NGC 6881 – mgławica planetarna znajdująca się w gwiazdozbiorze Łabędzia. Została odkryta 25 listopada 1881 roku przez Edwarda Pickeringa[2].
![]() Mgławica planetarna NGC 6881 (HST) | |
Odkrywca | |
---|---|
Data odkrycia |
25 listopada 1881 |
Dane obserwacyjne (J2000) | |
Gwiazdozbiór | |
Typ | |
Rektascensja |
20h 10m 52,45s |
Deklinacja |
+37° 24′ 42,4″ |
Jasność pozorna mgławicy |
13,9m |
Rozmiary kątowe |
0,27' |
Charakterystyka fizyczna | |
Wymiary | |
Alternatywne oznaczenia | |
Henize 2-456, PN G074.5+02.1, PK 74+2.1, PN VV 250, IRAS 20090+3715, CS=16.7, 2MASS J20105244+3724424 |
Mgławica NGC 6881 kształtem przypomina motyla. Tworzą ją dwie struktury położone wewnątrz siebie. Mgławica wewnętrzna ma około jednej piątej roku świetlnego średnicy, a symetryczne skrzydła sięgają na odległość około roku świetlnego licząc od jednego do drugiego końca skrzydła. Symetria pochodzi od znajdującej się w centrum mgławicy gwiazdy podwójnej. Umierająca gwiazda znajdująca się w centrum NGC 6881 ma około 0,6 masy Słońca. Mgławica ta jest przykładem czterobiegunowej mgławicy planetarnej, utworzonej z dwóch par dwubiegunowych płatów skierowanych w przeciwnych kierunkach oraz dodatkowo składającej się z czterech par płaskich pierścieni. W jej centrum znajdują się kolejne trzy pierścienie[1].