NGC 4361
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
NGC 4361 – mgławica planetarna znajdująca się w konstelacji Kruka. Została odkryta 7 lutego 1785 przez Williama Herschela[1]. Mgławica ta jest odległa o około 5000 lat świetlnych od Ziemi. Centralna gwiazda tej mgławicy to HD 107969.
Szybkie fakty Odkrywca, Data odkrycia ...
Mgławica planetarna NGC 4361 (Spitzer) | |||
Odkrywca | |||
---|---|---|---|
Data odkrycia |
7 lutego 1785 | ||
Dane obserwacyjne (J2000) | |||
Gwiazdozbiór | |||
Typ | |||
Rektascensja |
12h 24m 31s | ||
Deklinacja |
–18° 47′ 02″ | ||
Odległość |
5000 ly | ||
Jasność pozorna mgławicy |
10,9m | ||
Rozmiary kątowe |
2,10' | ||
Charakterystyka fizyczna | |||
Alternatywne oznaczenia | |||
ESO 573-19, BD-17 3614, EUVE J1224-18.7, IRAS 12219-1830, 2MASS J12243075-1847054, PN G294.1+43.6, 1RXS J122432.2-184700 | |||
|
Zamknij
Mgławica planetarna NGC 4361 jest niezwykła, gdyż wytworzyła cztery płaty odrzuconego materiału zamiast standardowych dwóch. Skłania to do wniosku, że wewnątrz mgławicy mogą znajdować się dwie umierające gwiazdy, z których każda wytworzyła własne bipolarne odrzucone płaty[2].