![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0a/ESO-NGC1788.jpg/640px-ESO-NGC1788.jpg&w=640&q=50)
NGC 1788
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
NGC 1788 – mgławica refleksyjna znajdująca się w konstelacji Oriona w odległości około 1300 lat świetlnych. Została odkryta 1 lutego 1786 roku przez Williama Herschela[1].
![]() Mgławica refleksyjna NGC 1788 (ESO) | |||
Odkrywca | |||
---|---|---|---|
Data odkrycia |
1 lutego 1786 | ||
Dane obserwacyjne (J2000) | |||
Gwiazdozbiór | |||
Typ | |||
Rektascensja |
05h 06m 53,2s | ||
Deklinacja |
–03° 20′ 28″ | ||
Odległość |
1300 ly | ||
Jasność pozorna mgławicy |
+9m | ||
Rozmiary kątowe |
5' × 3' | ||
Charakterystyka fizyczna | |||
Alternatywne oznaczenia | |||
LBN 916, Ced 40 | |||
|
Mgławica NGC 1788 została ukształtowana przez potężne wiatry oraz światło otaczających ją gwiazd gwiazdozbioru Oriona, od których wydaje się być odizolowana. W świetle widzialnym niewiele gwiazd powstających w tej mgławicy jest widoczna. Są one bowiem ukryte w otaczających je pyłowych kokonach. Najjaśniejsza z gwiazd mgławicy, HD 293815, jest widoczna tuż powyżej środka zdjęcia oraz powyżej wyraźnego, ciemnego pasa przecinającego mgławicę.
Gwiazdy znajdujące się w tym rejonie są bardzo młode, w średnim wieku miliona lat. Najstarsze z nich znajdują się po lewej stronie czerwonego pasa zjonizowanego wodoru, te średnie w środku mgławicy, oświetlając ją tworząc równocześnie małą gromadę. Najmłodsze gwiazdy, wciąż skrywane w pyłowych kokonach znajdują się bliżej prawej strony. Takie uporządkowanie gwiazd według wieku wskazuje, że przez mgławicę przemieszczała się fala, która zainicjowała procesy formowania nowych gwiazd pochodząca od masywnych gwiazd Oriona.