![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/32/Amanita_muscaria_3_vliegenzwammen_op_rij.jpg/640px-Amanita_muscaria_3_vliegenzwammen_op_rij.jpg&w=640&q=50)
Muchomor czerwony
gatunek grzyba / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Muchomor czerwony?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Muchomor czerwony (Amanita muscaria (L.) Lam.) – gatunek grzybów należący do rodziny muchomorowatych (Amanitaceae)[1].
![]() | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Klasa | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
muchomor czerwony | ||
Nazwa systematyczna | |||
Amanita muscaria (L.) Lam. Encycl. Méth. Bot. 1: 111 (Paryż, 1783) | |||
| |||
| |||
|
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d8/Amanita_muscaria_G2.jpg/640px-Amanita_muscaria_G2.jpg)
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/96/Amanita_muscaria_031005wa.jpg/640px-Amanita_muscaria_031005wa.jpg)
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f5/Amanita_muscaria_section_1_WF_orig.jpg/640px-Amanita_muscaria_section_1_WF_orig.jpg)
Prawdopodobnie najbardziej charakterystyczny gatunek muchomora. Jest dużym, cętkowanym zwykle czerwonym grzybem i jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych i szeroko spotykanych w kulturze popularnej, inspirował twórców np. gier z serii Mario (po zjedzeniu muchomora Mario stawał się większy) oraz domy Smerfów z komiksów i kreskówek[2].
Chociaż uważany powszechnie za trujący, śmierć spowodowana zatruciem po spożyciu A. muscaria jest dość rzadka. Dwukrotne podgotowanie z odlaniem wody osłabia jego toksyczność i rozkłada substancje psychoaktywne grzyba; jest spożywany w niektórych częściach Europy, Azji i Ameryki Północnej. Wszystkie odmiany Amanita muscaria, w szczególności A. muscaria var. muscaria, znane są ze swoich właściwości halucynogennych, przy czym głównymi składnikami psychoaktywnymi są neurotoksyny kwas ibotenowy i muscymol. Był używany jako środek odurzający i enteogen przez rdzenną ludność Syberii[3][4].