Monaster Zaśnięcia Matki Bożej w Tichwinie
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Monaster Zaśnięcia Matki Bożej – prawosławny męski klasztor w Tichwinie, w obwodzie leningradzkim, w eparchii tichwińskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.
 nr rej. 4710153000 | |
 Główny sobór monasteru | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Miejscowość | |
| Kościół | |
| Rodzaj klasztoru | |
| Eparchia | |
| Biskup tichwiński | |
| Klauzura |
nie |
| Typ monasteru |
męski |
| Obiekty sakralne | |
| Sobór |
Zaśnięcia Matki Bożej |
| Założyciel klasztoru |
arcybiskup Pimen |
| Styl |
ruski |
| Materiał budowlany | |
| Data budowy |
1560–1600 |
| Data zamknięcia |
lata 20. XX wieku |
| Data reaktywacji |
1995 |
Położenie na mapie Rosji  | |
Położenie na mapie obwodu leningradzkiego  | |
 59°39′10″N 33°31′10″E | |
| Strona internetowa | |
Powstanie pierwszej wspólnoty monastycznej na miejscu dzisiejszego monasteru było związanie z początkiem kultu Tichwińskiej Ikony Matki Bożej, która według tradycji Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, objawiła się nad Tichwinką w 1383[2]. Przez pierwsze stulecie swojego istnienia klasztor ten nie odgrywał większej roli w życiu duchowym ziem ruskich. Dopiero w 1507 monasterem zainteresował się wielki książę moskiewski Wasyl III, który ufundował na jego potrzeby kamienną cerkiew. Obiekt został wzniesiony przez budowniczego moskiewskiego Dmitrija Syrkowa oraz jednego z artystów włoskich pracujących w tym okresie w Moskwie. W 1526, 11 lat po zakończeniu prac nad świątynią, odwiedził ją sam fundator[2].
W 1547 Tichwin odwiedził Iwan Groźny, który najprawdopodobniej zdecydował o budowie klasztoru na miejscu objawienia czczonej jako cudowna ikony. W lutym 1560 na mocy carskiego ukazu do Tichwinu przybył arcybiskup nowogrodzki Pimen, który stanął na czele monasteru[2]. Zespół budynków mieszkalnych i mury obronne zbudował dla klasztoru Fiodor Syrkow[2]. Później, w 1581, do istniejącego kompleksu dobudowano refektarz z cerkwią Opieki Matki Bożej i pomieszczeniami gospodarczymi. Obiekt ten został przebudowany po pożarze w 1629[2]. Z kolei między rokiem 1593 a 1600 zbudowana została ceglana dzwonnica[2]. Na dzwonnicy znajdowało się 20 dzwonów[3].
W latach 1613, 1614 i 1615 monaster był trzykrotnie oblegany przez Szwedów, lecz nigdy nie został zdobyty[2]. W związku z traktowaniem go jako jednej z ważniejszych twierdz w północnej Rosji w latach 1669–1700, a następnie 1766–1795 wokół całego kompleksu zabudowań wzniesiono mury obronne z basztami o łącznej długości 950 metrów[3]. Na teren monasteru prowadziły dwie bramy – północna i południowa, z cerkwiami nadbramnymi Tichwińskiej Ikony Matki Bożej oraz św. Mikołaja[3].
Monaster pozostawał czynny do lat 20. XX wieku, gdy władze radzieckie zdecydowały o jego zamknięciu[4]. W kwietniu 1995 mieszkańcy Tichwinu zwrócili się do patriarchy Moskwy i całej Rusi Aleksego z prośbą o reaktywację klasztoru. Już w kolejnym miesiącu odnowiony klasztor został formalnie reaktywowany[4].
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
