![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/6e/Scalenus.png/640px-Scalenus.png&w=640&q=50)
Mięśnie pochyłe
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Mięśnie pochyłe (łac. musculi scaleni) – w anatomii człowieka parzyste mięśnie zaliczane do grupy głębokiej mięśni szyi. Znajdują się na szyi głębiej i nieco bardziej bocznie niż mięśnie podgnykowe. Ich przyczepy początkowe znajdują się na wyrostkach poprzecznych kręgów. Mięśnie te zmierzają do żeber (I i II)[1][2].
Do tej grupy należą cztery mięśnie:
- mięsień pochyły przedni (łac. musculus scalenus anterior),
- mięsień pochyły środkowy (łac. musculus scalenus medius),
- mięsień pochyły tylny (łac. musculus scalenus posterior),
- mięsień pochyły najmniejszy (łac. musculus scalenus minimus), niestały[1].
Mięśnie te stanowią brzegi dwóch trójkątnych szczelin, przez które przechodzą ważne naczynia krwionośne i nerwy. Szczelina przednia mięśni pochyłych znajduje się pomiędzy mięśniem pochyłym przednim, tylną powierzchnią obojczyka i mięśniem mostkowo-obojczykowo-sutkowym, przechodzi przez nią żyła podobojczykowa. Szczelina tylna mięśni pochyłych natomiast – pomiędzy mięśniem pochyłym przednim a środkowym, przechodzi przez nią tętnica podobojczykowa oraz splot ramienny[3], a pomiędzy tętnicą a splotem leży mięsień pochyły najmniejszy[1].
Mięśnie pochyłe unaczynione są przez gałęzie tętnicy podobojczykowej: tętnicę szyjną wstępującą, tętnicę szyjną głęboką, tętnicę kręgową i tętnicę tarczową dolną[1], a unerwione przez gałęzie bezpośrednio odchodzące od splotu szyjnego i częściowo ramiennego (metamery C3–C8)[4][1].