![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/ea/Bacchante_Augustin.jpg/640px-Bacchante_Augustin.jpg&w=640&q=50)
Miniatura (malarstwo)
obraz małych rozmiarów / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Miniatura (łac. minium) – obraz bardzo małego formatu, zazwyczaj portret[1][2].
![]() |
Ten artykuł dotyczy niewielkiego obrazu. Zobacz też: miniatura (iluminacja) – ilustracja w rękopisie. |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/ea/Bacchante_Augustin.jpg/640px-Bacchante_Augustin.jpg)
Malarstwo miniaturowe zaczęto uprawiać w XV w., jego rozkwit nastąpił w XVI-wiecznej Europie, a szczyt popularności przypadał na XVIII i XIX w.[1][2] Było modne zarówno wśród arystokracji, jak i mieszczaństwa[1].
Miniatury malowali tacy mistrzowie, jak Hans Holbein (młodszy), Lucas Cranach starszy, Jean Clouet, a w Polsce Marcello Bacciarelli, Wincenty de Lesseur, Jan Nepomucen Głowacki, Kajetan Kosiński, Stanisław Marszałkiewicz, Aleksander Kucharski[1].
Najczęściej stosowaną techniką miniaturzystów była akwarela, gwasz lub tempera, którymi malowano na pergaminie, emalii, porcelanie, kości słoniowej i metalowych płytkach. Zdobiono nimi medaliony, brosze, bransolety, tabakierki[1][2]. Stanowiły cenne podarunki i rodzinne pamiątki[1]; miniaturowe portrety wykorzystywano często w celach matrymonialnych.
W drugiej połowie XIX wieku rozpowszechnienie dagerotypii i innych technik fotograficznych spowodowało stopniowy zanik tej formy twórczości, a miniatury stały się przedmiotem kolekcjonerstwa[1].