Mikołaj Hlebowicz (zm. 1632)
wojewoda smoleński, kasztelan wileński / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Mikołaj Hlebowicz herbu Leliwa (zm. 18 listopada 1632[1]) – kasztelan wileński w latach 1620–1632, wojewoda smoleński w 1611 roku, marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1600 roku[2], podstoli wielki litewski w 1605 roku[3].
Ten artykuł dotyczy kasztelana wileńskiego. Zobacz też: Inne osoby o tym imieniu i nazwisku. |
Leliwa | |
Rodzina | |
---|---|
Data śmierci | |
Ojciec | |
Matka |
Katarzyna z Krotoskich |
Żona |
Anna Marcybella Korecka |
Dzieci |
Syn Jana wojewody trockiego i Katarzyny z Krotoskich, wojewodzianki inowrocławskiej.
Wychowywał się w rodzinie kalwińskiej, obydwoje rodzice byli gorliwymi ewangelikami reformowanymi. Za panowania Zygmunta III Wazy szanse kariery dla dysydentów były znikome, i Mikołaj Hlebowicz przeszedł w 1610 roku na katolicyzm, za co został nagrodzony rok później urzędem wojewody smoleńskiego.
Walczył przeciwko Szwedom pod Rygą i Kircholmem. W latach 1609–1611 brał udział w walkach przeciwko Moskwie. Fundator klasztoru Bernardynów w Dubrownie. W grudniu 1625 roku był legatem królewskim na sejmik orszański[4].
Jego żoną była księżniczka Anna Marcybella Korecka (zm. 1648), podobnie jak on konwertytka na katolicyzm, która po jego śmierci wyszła powtórnie za mąż za Jana Rakowskiego wojewodę witebskiego. W małżeństwie tym doczekał się dwóch synów Jana Samuela i Jerzego Karola.