Miesierka
rodzaj pszczół samotnic z rodziny miesierkowatych / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Miesierka, miesiarka[3] (Megachile) – rodzaj owadów z rodziny miesierkowatych (Megachilidae) z rzędu błonkoskrzydłych. W Polsce reprezentowany przez ok. 20 gatunków. Największe osiągają prawie 2 cm, ale większość ma około 1 cm. Samice zbierają pyłek kwiatowy na szczoteczkę brzuszną na spodzie odwłoka, przy okazji zapylając wiele roślin, w tym wiele motylkowych, zwłaszcza komonicę.
Megachile[1] | |||
Latreille, 1802[2] | |||
Miesierka lucernówka | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Nadrodzina | |||
(bez rangi) | pszczoły | ||
Rodzina | |||
Rodzaj |
miesierka | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
Xylocopa muraria Fabricius, 1804 (= Apis parietina Fourcroy, 1785) | |||
| |||
|
U tego rodzaju na przednich skrzydłach występują dwie komórki kubitalne, mniej więcej jednakowej wielkości. Golenie i pierwszy człon tylnych stóp są pokryte krótkimi włoskami. Między pazurkami brak poduszeczek. Część twarzowa płaska (bez wyrostka). Żuwaczki mocne, zwykle czterozębne. Odwłok spłaszczony grzbieto-brzusznie. Całe ciało zwykle gęsto pokryte włoskami w kolorze czarnym z partiami w kolorze żółtym lub białym.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/14/Megachile-pjt.jpg/640px-Megachile-pjt.jpg)
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/9f/Megachile_lagopoda_1.jpg/640px-Megachile_lagopoda_1.jpg)
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/9/93/Megachile_sp2pl.jpg)
Samice większości polskich gatunków z przyciętych liści (np. brzozy) przygotowują misterne tutki, do których składają jaja i materiały zapasowe (pyłek i nektar). Całość przymykają okrągłym zamknięciem z liścia. W momencie przygotowywania tutek najłatwiej je zauważyć (czerwiec) – wyglądają jakby frunęły na latawcu z liścia. Tutki budują i ukrywają w szczelinach, w ziemi, w drewnie - w korytarzach wygryzionych przez larwy innych owadów, między zmurszałym drewnem a ziemią, w inspektach i skrzynkach balkonowych na kwiaty oraz w pustych łodygach roślin. Część gatunków zamiast liści używa do budowy gniazda innych materiałów, np. żywicy[4]. Larwy jesienią budują brunatne kokony, w których zimują. W kolejnym roku przepoczwarczają się i opuszczają gniazda.