![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/3e/%25D0%259C%25D0%25B8%25D1%2585%25D0%25B0%25D0%25B8%25D0%25BB_%25D0%259C%25D0%25B8%25D1%2585%25D0%25B0%25D0%25B9%25D0%25BB%25D0%25BE%25D0%25B2%25D0%25B8%25D1%2587_%25D0%259F%25D1%2580%25D0%25BE%25D0%25B7%25D0%25BE%25D1%2580%25D0%25BE%25D0%25B2.jpg/640px-%25D0%259C%25D0%25B8%25D1%2585%25D0%25B0%25D0%25B8%25D0%25BB_%25D0%259C%25D0%25B8%25D1%2585%25D0%25B0%25D0%25B9%25D0%25BB%25D0%25BE%25D0%25B2%25D0%25B8%25D1%2587_%25D0%259F%25D1%2580%25D0%25BE%25D0%25B7%25D0%25BE%25D1%2580%25D0%25BE%25D0%25B2.jpg&w=640&q=50)
Michaił Prozorow
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Michaił Prozorow (ur. 30 października 1860 w Würzburgu, zm. po 1914 roku) – rosyjski architekt związany z Wilnem, autor licznych budowli w stolicy Litwy, m.in. kienesy karaimskiej oraz budynku Rosyjskiego Banku Państwowego przy dawnej ulicy Mickiewicza.
![]() | |||
Data i miejsce urodzenia |
30 października 1860 | ||
---|---|---|---|
Data śmierci |
po 1914 | ||
|
Ukończył szkołę realną w Wilnie, po czym kształcił się w Instytucie Cywilnej Inżynierii w Petersburgu. W 1890 roku otrzymał nominację na naczelnego architekta prawosławnej eparchii wileńskiej i litewskiej.
Zaprojektował ponad 50 budynków na terenie Wilna – w tym liczne świątynie prawosławne (cerkiew na Zwierzyńcu, 1900-03, cerkiew św. Aleksandra Newskiego, cerkiew św. Michała Archanioła[1]), kienesę karaimską (1911). Wsławił się też projektowaniem budynków użyteczności publicznej, m.in. sądów na Łukiszkach (1895-97), Azowo-Dońskiego Banku czy Rosyjskiego Banku Państwowego przy Prospekcie Georgijewskim 3 (w II RP ul. Mickiewicza, obecnie Giedymina).
Jego budowle wyrażają ducha modernizmu oraz monumentalnego neoklasycyzmu, nie brak w nich również elementów secesyjnych.
Prozorow był zaangażowany w życie rosyjskiej społeczności Wilna – w latach 1901-14 sprawował mandat radnego lokalnej Rady Miejskiej.