Metta
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Mettā (Pāli) lub Maitrī (Skt.) – oznacza bezwarunkową i nieprzywiązaną do konkretnych obiektów miłującą dobroć, kochającą życzliwość, miłowanie. Jest ona częścią dziesięciu paramit buddyjskiej szkoły theravada, a także pierwszą z Czterech Niezmierzoności. Praktyka mettā bhāvanā (pielęgnowanie mettā) jest popularną formą medytacji w buddyzmie, praktykowaną ze świadomym oddychaniem, która polega na koncentracji ukierunkowanej na rozwijanie współczucia.
Obiektem medytacji mettā jest praktyka miłującej dobroci (miłości bez przywiązania, miłości niewyłączającej) wobec wszystkich czujących istot. Praktykę zazwyczaj rozpoczyna się od kultywowania miłującej dobroci w stosunku do siebie samego (choć nie jest to w szczególny sposób wskazywane przez Buddę w sutrach), następnie pole uwagi rozciąga się na osoby bliskie sercu, przyjaciół, nauczycieli, znajomych i obcych ludzi, a w końcu na wrogów i nieprzyjaciół. Medytacja ta jest sposobem na wyciszenie rozproszonego emocjami umysłu, ponieważ jest lekarstwem na gniew. Osoba praktykująca medytację mettā nie będzie łatwo poddawała się wpływowi gniewu i szybko wygasi gniew, który zaczyna się pojawiać. Pochodną praktyki jest doświadczanie uczucia troski o innych oraz bezwarunkowej miłości.
Buddyści wierzą, że kto praktykuje medytację mettā, stanie się bardziej pogodzony i spokojny, ponieważ nie będzie widział potrzeby żywienia do kogoś urazy czy doświadczania wrogości. Nauczyciele buddyjscy zalecają ją jako antidotum na bezsenność i koszmary. Rozwijając miłującą dobroć, praktykujący ćwiczy odważne, a zarazem łagodne podejście do niekomfortowo przeżywanych uczuć, co pomaga mu bez awersji wchodzić z nimi w kontakt. Takie podejście jest jednym z fundamentów udanej medytacji buddyjskiej, a doświadczane w taki sposób emocje służą praktykującemu w rozwijaniu oświeconej postawy. Nie są tłumione, nie są reaktywnie wyrażane w niekontrolowany sposób, nie są też poddawane racjonalnej analizie, lecz stają się przedmiotem praktyki. Efektem tego procesu jest coraz lepszy kontakt z uczuciami, które w odbiorze nie niosą już niebezpieczeństwa i dyskomfortu, ale uwrażliwiają i budzą nieustraszoność u przeżywającego. Stają się przysposobione i z czasem coraz częściej pełnią użyteczną, a nie kontrolującą czy zagrażającą rolę.
Według wierzeń buddyjskich również u ludzi przebywających w pobliżu osoby, która naprawdę urzeczywistnia jakości płynące z praktyki mettā zauważa się odczuwalne polepszenie samopoczucia i skłonność do radości. Promieniująca mettā przynosi innym miłość, pokój i radość.