Metropolia litewska
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Metropolia litewska – metropolia Patriarchatu Konstantynopolitańskiego funkcjonująca w latach 1299–1330, 1354–1389 i (niekanonicznie) 1415–1420.
Sobór Świętych Borysa i Gleba w Nowogródku | |
Państwo | |
---|---|
Siedziba | |
Data powołania |
1299 |
Data zamknięcia |
1420 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Sobór | |
Metropolita |
Grzegorz Cambłak (ostatni) |
Dane statystyczne | |
Liczba diecezji |
3 |
W jej jurysdykcji pozostawały struktury prawosławne na ziemiach Wielkiego Księstwa Litewskiego. Inicjatorami utworzenia, a następnie reaktywowania administratury byli władcy tego państwa, którzy pragnęli w ten sposób uniezależnić się od wpływów moskiewskich, jakie przenikałyby na Litwę za sprawą związanych z Księstwem Moskiewskim metropolitów kijowskich rezydujących w Moskwie. Stolicą metropolii litewskiej był Nowogródek, katedrą – sobór Świętych Borysa i Gleba w Nowogródku. Metropolia przez większość swojego istnienia podlegała patriarsze Konstantynopola, który wyświęcał na metropolitę kandydata wskazanego przez wielkiego księcia litewskiego. Jedynie metropolita Grzegorz został wybrany przez synod biskupów ruskich bez zgody patriarchy, co oznaczało faktyczną autokefalizację administratury.