Mechanizm Kozai
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Mechanizm Kozai lub mechanizm Lidowa-Kozai – zjawisko w mechanice nieba polegające na okresowym wzroście ekscentryczności przy spadku inklinacji orbity (i na odwrót). Innymi słowy, ma miejsce libracja (oscylacje wokół stałej wartości) argumentu perycentrum.
Efekt ten został po raz pierwszy opisany w 1961 r. przez radzieckiego specjalistę od dynamiki Michaiła Lidowa[1][2], analizującego orbity sztucznych i naturalnych satelitów planet, oraz niezależnie w 1962 roku przez japońskiego astronoma Yoshihide Kozai, analizującego orbity planetoid[3]. Później okazało się, że odkryty mechanizm jest ważnym czynnikiem kształtującym orbity nieregularnych księżyców planet, obiektów transneptunowych, jak również planet pozasłonecznych i wielu systemów gwiezdnych[4].