Małopłytkowość
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Małopłytkowość (łac. thrombocytopenia) – objaw chorobowy polegający na niedoborze płytek krwi.
Przyjmuje się, że 30 000 płytek/μl wystarcza do utrzymania prawidłowej hemostazy[1] (przy normie od 200 000/μl do 300 000/μl).
Nie ma bezpośredniej zależności między liczbą płytek krwi a nasileniem krwawień. Jeżeli ich liczba nie spada poniżej 30 000/μl, a występuje jawna skaza krwotoczna, należy poszukiwać dodatkowych przyczyn krwawień. Jednocześnie małopłytkowość jest najczęstszą ze skaz krwotocznych.