Matej Bel
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Matej Bel (łac. Belius Matthias, węg. Bél Mátyás, słow. Matej Bel, niem. Matthias Bél; ur. 22 marca 1684 w Očovéj, zm. 29 sierpnia 1749 w Preszburgu) – kaznodzieja ewangelicki, polihistor, filozof, pedagog, encyklopedysta. Prekursor słowackiego oświecenia, pionier nowoczesnych nauk historyczno-geograficznych na Węgrzech, jeden z najwybitniejszych uczonych XVIII w. w tej części Europy. Członek wielu zagranicznych towarzystw naukowych i akademii. O sobie mówił lingua Slavus, natione Hungarus, eruditione Germanus („według języka Słowianin, według narodowości Węgier, z wykształcenia Niemiec”)[1][2].
Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Data i miejsce śmierci ...
Data i miejsce urodzenia |
22 marca 1684 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
29 sierpnia 1749 | ||
Zawód, zajęcie |
duchowny luterański, polihistor, filozof, pedagog, encyklopedysta, alchemik, historyk, geograf | ||
|
Zamknij