Marula

Marula
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	różopodobne
Rząd	mydleńcowce
Rodzina	nanerczowate
Rodzaj	Sclerocarya
Gatunek	marula
	Nazwa systematyczna
	Sclerocarya birrea (A. Rich.) Hochst.; Flora 27(Bes. Beil.):1. 1844
Synonimy
	Sclerocarya caffra Sond.; Spondias birrea A. Rich.; Poupartia caffra (Sond.) H. Perrier;
	Sclerocarya caffra Sond.; Spondias birrea A. Rich.; Poupartia caffra (Sond.) H. Perrier;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Marula (Sclerocarya birrea) – gatunek średniej wysokości drzewa z rodziny nanerczowatych. Roślina rozdzielnopłciowa, występuje w Afryce południowej i zachodniej^[3]. Gatunek ma długą tradycję wykorzystywania i ochrony przez ludność miejscową.

Szybkie fakty Domena, Królestwo ...

Zamknij

Drzewo o pojedynczym pniu z szeroką, rozgałęzioną koroną. Kora szara, cętkowana. Osiąga wysokość do 18 m. Owoce są wielkości piłki golfowej, koloru żółtego, budową podobne do owoców mango – posiadają grubą skórę, soczysty miąższ i bardzo twardą, dużą pestkę.

Owoce mają smak kwaskowy. Zawartość witaminy C jest osiem razy wyższa niż w pomarańczach. Owoce zbierane są z ziemi, w zależności od położenia geograficznego od końca stycznia do początku marca. Posiadają miły i bardzo mocny aromat, jak terpentyna wymieszana z cytryną i alkoholem. To właśnie ten miły zapach przyciąga zwierzęta z dużych odległości, głównie słonie, które trąbami obtrząsają owoce z drzew. Pestka jest bardzo twarda i trudna do otwarcia. Podczas wysychania z jej ścianek wypadają 2-3 niewielkie zaślepki, umożliwiając dostanie się do wnętrza. W pestkach znajdują się dwa albo trzy jadalne nasiona. W czasie II wojny światowej używano ich w zastępstwie importowanych orzechów. Zawartość protein wynosi w nich ok. 28%. Z powodu bardzo dużej ilości oleju (50 do 60%) mogą one się palić jak miniaturowe świece. Owoce maruli są używane do produkcji dostępnego też w Polsce likieru "Amarula".

Drzewa nie są uprawiane; owoce są zbierane z dzikich drzew, jednak możliwości uprawy były już testowane w południowej Afryce i w Izraelu na pustyni Negew, gdzie 12 letnie drzewa wydały plon po 500 kg owoców. Średni zbiór maruli z dzikiego drzewa wynosi 570 kg, jednakże zanotowano rekordowe plony wielkości 1000 kg, doliczono się wtedy 70 000 owoców.

[1]
Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
[2]
Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-25] (ang.).
[3]
Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-03-10].

Afrykańskie drzewo marula, ciekawe informacje. [dostęp 2010-03-21].

[ruggiero-1] [1]
Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] [2]
Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-25] (ang.).

[grin-3] [3]
Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-03-10].

[3]

[1]

[2]

Wikiwand in your browser!

Marula

Wikiwand in your browser!

Morfologia

Zastosowanie

Przypisy

Bibliografia