Ludwik Borkowski
polski matematyk / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Ludwik Stefan Borkowski (ur. 7 sierpnia 1914 w Obroszynie, zm. 22 października 1993 we Wrocławiu) – polski logik, matematyk i filozof, profesor.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
profesor nauk matematycznych i filozoficznych | |
Specjalność: logika | |
Alma Mater | |
Doktorat |
1950 |
Habilitacja |
1960 |
Profesura |
1973 |
Uczelnia | |
Okres zatrudn. |
1948-1984 |
W 1933 r. rozpoczął studia na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Na wykłady uczęszczał do Kazimierza Ajdukiewicza, Romana Ingardena, Mieczysława Kreutza. Przerwał studia w 1938 z powodu długotrwałej choroby.
Po zakończeniu II wojny światowej wysiedlony ze Lwowa w akcji ekspatriacyjnej Polaków. Osiadł w Krakowie, gdzie ukończył studia na Uniwersytecie Jagiellońskim (w lipcu 1946). Wyjechał do Wrocławia, gdzie początkowo w latach 1946–1949 uczył w gimnazjum i liceum dla dorosłych. Od 1949 związany z Uniwersytetem Wrocławskim – w 1950 doktorat na podstawie rozprawy, której promotorem był prof. Jerzy Słupecki, w 1960 habilitacja, w 1973 tytuł profesora nadzwyczajnego. Od 1975 związany z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim: w latach 1975–1985 (do emerytury) kierownik Katedry Logiki, w 1980 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego z zakresu logiki, zajęcia prowadził do 1990.
Członek Wrocławskiego Towarzystwa Filozoficznego, Polskiego Towarzystwa Filozoficznego, Polskiego Towarzystwa Matematycznego, Towarzystwa Naukowego KUL.
W pracy naukowej zajmował się kwantyfikatorami, rachunkiem logicznym, teorią definicji, teorią konsekwencji, filozoficzną konsekwencją wyników logiki.
Jest ojcem Franciszka Borkowskiego, polskiego szachisty. Pochowany został na cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu.