Lorenzo Bellotto (ur. 1744 w Wenecji, zm. 20 października 1770 w Warszawie)[1][2][3] – włoski malarz, jedyny syn i uczeń Bernarda.
Życiorys
W 1747 wraz z rodziną przybył do Drezna. Od ok. 1759 towarzyszył ojcu podczas jego pobytu w Wiedniu i w Monachium[2][3]. W 1762 wrócił do Drezna, gdzie przebywał do stycznia 1767. W tym czasie rozpoczęła się jego współpraca malarska z ojcem[3]. W latach 1765–1766 asystował ojcu przy prowadzeniu kursu malarstwa pejzażowego i architektury w drezdeńskiej Akademii Sztuk Pięknych[2][3]. Równocześnie rozwijał swoją własną twórczość, zyskując w Dreźnie pewien rozgłos jako malarz. W 1766 wystawiał na ekspozycji w Akademii oraz w galerii hrabiego Brühla, a Christian IV Wittelsbach, spokrewniony z dworem saskim książę palatyn Zweibrücken, posiadał w swoich zbiorach 12 obrazów Lorenza[2][3].
W styczniu 1767 rodzina Bellotto przeniosła się do Warszawy. Lorenzo został asystentem ojca, współpracując przy malarskich dekoracjach w Zamku Ujazdowskim oraz przy cyklu widoków Rzymu[2][3][4].
Przypisy
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
