Lodowe Wrótka
przełęcz w słowackiej części Tatr Wysokich Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lodowe Wrótka (słow. Ľadové vrátka[1]) – przełęcz znajdująca się w górnej części Lodowej Grani w słowackiej części Tatr Wysokich. Siodło oddziela położoną na północnym zachodzie Małą Lodową Kopę (niższy wierzchołek Lodowej Kopy) od Wielkiego Lodowego Kopiniaka na południowym wschodzie[2].
 Lodowe Wrótka na prawo od masywu Lodowej Kopy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°11′43,5″N 20°11′03,2″E | |
Przełęcz tworzą trzy siodełka, pomiędzy którymi tkwią Lodowe Igły. Kolejno od Małej Lodowy Kopy w grani znajdują się[2][3]:
- Zadnie Lodowe Wrótka (Zadné Ľadové vrátka) – najwyżej położone siodło,
- Zadnia Lodowa Igła (Zadná ľadová ihla) – tkwiąca nie w osi grani, ale nieco po stronie Doliny Pięciu Stawów Spiskich,
- Pośrednie Lodowe Wrótka (Prostredné Ľadové vrátka) – najszersze siodło,
- Skrajna Lodowa Igła (Predná ľadová ihla) – tkwiąca w samej grani,
- Skrajne Lodowe Wrótka (Predné Ľadové vrátka) – wąskie siodło tuż pod Wielkim Lodowym Kopiniakiem.
Do Dolinki Lodowej opada z przełęczy wybitny żleb[2].
Na Lodowe Wrótka nie prowadzi żaden szlak turystyczny. Dostęp dla taterników najdogodniejszy jest od strony Lodowego Karbu[2].
Pierwsze wejścia:
- letnie – Janusz Chmielowski, Károly Jordán, Jan Nowicki, przewodnicy Klemens Bachleda, Paul Spitzkopf i tragarz Stanisław Stopka, 14 sierpnia 1903 r., przy przejściu granią,
- zimowe – Valéria Kovárová, Edita Krenová, Manicová, Maňa Mičiková, Bárdoš i Alexander Huba, 19 kwietnia 1946 r., przy przejściu granią[2].
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
