Leningradskaja (ros. Ленинградская, „Leningradzka”) – letnia stacja polarna należąca do Rosji[1] (wcześniej radziecka), położona na Wybrzeżu Oatesa na Antarktydzie Wschodniej[2][3].

Szybkie fakty Przynależność państwowa, Data założenia ...
Leningradskaja
Ленинградская
Przynależność państwowa

 Rosja

Data założenia

1971

Wysokość

304 m n.p.m.

Położenie na mapie Antarktyki
Thumb
Ziemia69°30′05″S 159°23′28″E
Strona internetowa
Zamknij

Położenie i warunki

Thumb
Mapa regionu, w którym znajduje się stacja

Stacja znajduje się na nunataku Leningrad, 2-3 km od wybrzeża Morza Somowa. Jest to grzbiet skalny zbudowany z leukokratycznych granitów i szarych gnejsów biotytowych, wznoszący się na 100–230 m ponad sąsiadujące lodowce[2][3].

Klimat na stacji jest morski, z gwałtownymi zmianami pogody. Wiatry są silne (średnio 8,4 m/s, maksymalnie 37 m/s), zmienne[2]; w ciągu roku najczęstsze są wiatry z kierunku południowo-wschodniego (~50%), potem z południa i z zachodu. Od maja do sierpnia nad Morzem Somowa przechodzą zwykle 2–4 cyklony; w ciepłych miesiącach także zawirowania powietrza o mniejszej skali wpływają na pogodę na stacji Leningradskaja, prowadząc do nagłego, krótkotrwałego pogorszenia warunków, groźnego dla lotnictwa. W chłodniejszych miesiącach takie wiry tworzą się dalej na północ, nad lodem morskim, rzadziej dochodząc do lądu[3]. Temperatura praktycznie przez cały rok nie przekracza 0 °C[2][3]. Morze zamarza tu wyjątkowo wcześnie i w ciągu 20 lat działalności stacji nie zdarzyło się, żeby było całkowicie wolne od lodu (choć regularnie tworzą się rozległe połynie)[3].

Historia

Wybór lokalizacji stacji poprzedziły badania lotnicze i naziemne, miejsce to wybrano spośród pięciu wytypowanych przez uczestników radzieckiej wyprawy polarnej. Na miejscu zbudowano pierwszy budynek, w którym przeprowadzono badania geodezyjne, grawimetryczne, magnetometryczne i astronomiczne, zebrano też okazy flory. Stacja Leningradskaja została oficjalnie otwarta 25 lutego 1971 roku[2]. Zamknięto ją w marcu 1991 roku[4], do czego przyczynił się rozpad ZSRR. W lecie 2007-08 Rosja uruchomiła automatyczne stacje meteorologiczne w tymczasowo nieczynnych bazach Leningradskaja, Mołodiożnaja i Russkaja, odtwarzając okołobiegunową sieć monitoringu[5].

Na stacji tej obserwowano więcej zórz polarnych niż w innych radzieckich stacjach polarnych, ze względu na bliskość bieguna magnetycznego[2].

Przypisy

Linki zewnętrzne

Wikiwand in your browser!

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.

Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.