Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lekarz weterynarii (pot. weterynarz) – przedstawiciel jednej z trzech nauk lekarskich (obok medycyny i stomatologii). W Polsce tytuł zawodowy lekarza weterynarii posiadają osoby, które ukończyły jednolite studia magisterskie na kierunku weterynaria[1]. Prawo do wykonywania zawodu lekarza weterynarii w Polsce nadaje okręgowa izba lekarsko-weterynaryjna. Lekarze weterynarii mają uprawnienia m.in. do badania i leczenia zwierząt oraz do kontroli środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego[2].
Do uprawnień lekarza weterynarii należy:
Aby wykonywać pracę lekarza weterynarii, trzeba oprócz ukończonych studiów wyższych na danym kierunku, uzyskać prawo wykonywania zawodu, które na wniosek zainteresowanego wydaje właściwa dla miejsca zamieszkania okręgowa rada lekarsko-weterynaryjna. W Polsce zawód lekarza weterynarii podlega ustawie o zawodzie lekarza weterynarii[2].
W pracy lekarza weterynarii, oprócz wiedzy zdobytej na studiach, ważne są odpowiednie predyspozycje osobowościowe, zwłaszcza u lekarzy zajmujących się leczeniem małych zwierząt domowych, jak psy i koty. Praca w zakładach leczniczych dla zwierząt związana jest z dużym kontaktem z właścicielami zwierząt, którzy muszą zaufać weterynarzowi i współpracować z nim podczas leczenia zwierzęcia.
Jest to tekst będący integralną częścią Kodeksu Etyki Lekarza Weterynarii.
Za pierwszego w historii lekarza weterynarii uważa się Urlugaledinna, wymienianego w zapiskach sprzed 3000 p.n.e. z Mezopotamii jako osoby leczącej zwierzęta. Kolejnych przełomów w tej dziedzinie dokonywali również i pionierzy medycyny – jak Hipokrates, czy filozofowie jak Arystoteles, czy też wynalazcy jak John Boyd Dunlop. Pierwsza lecznica dla zwierząt powstała w III w. p.n.e. w Indiach za panowania króla Aśoki. Przełomowymi były również średniowieczne dzieła: Canon medicinae Avicenny czy Anatomia del cavallo Carlo Ruiniego.
Najstarszą książką weterynaryjną w języku polskim jest Sprawa a lekarstwa końskie przez Conrada, królewskiego kowala, doświadczone: nowo s pilnosczią przełożone, a najpierwej o poznaniu konia (wyd. Florian Ungler, Kraków, 1532), prawdopodobnie przetłumaczona z języka czeskiego[3][4].
Pierwszą kobietą lekarzem weterynarii w Polsce była Helena Jurgielewicz.
Za patrona lekarzy weterynarii uważany jest w Polsce św. Eligiusz.
Medycyna weterynaryjna nauczana jest w Polsce wyłącznie w formie studiów jednolitych trwających 5,5 roku (wyjątek od Deklaracji Bolońskiej), które kończą się nadaniem tytułu lekarza weterynarii (równorzędnego z tytułem zawodowym magistra). Uprawnienia do kształcenia lekarzy weterynarii posiadają uczelnie:
Uczelnia | Wydział lub Instytut | Uwagi |
---|---|---|
Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie | Wydział Medycyny Weterynaryjnej | |
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie | Wydział Medycyny Weterynaryjnej | |
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie | Wydział Medycyny Weterynaryjnej | |
Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu | Wydział Medycyny Weterynaryjnej | |
Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu | Wydział Medycyny Weterynaryjnej i Nauk o Zwierzętach | |
Uniwersytet Rolniczy im. Hugona Kołłątaja w Krakowie | Wydział Medycyny Weterynaryjnej | |
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu | Instytut Medycyny Weterynaryjnej[5][6] |
Tytuł specjalisty w danej dziedzinie weterynarii nadaje się lekarzowi weterynarii, który:
Specjalizację przyznaje Komisja do Spraw Specjalizacji Lekarzy Weterynarii
Obecnie specjalizacje weterynaryjne prowadzone są przez:
Dziedziny, z których lekarz weterynarii może otrzymać specjalizację[7]:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.